W życiu pewne są tylko dwie rzeczy – śmierć i nowy film Woody’ego Allena rok do roku. Amerykański reżyser po ciekawym „Blue Jasmine” znów powraca do Europy, tym razem do Prowansji na południu Francji. W jego lekkiej komedii „Magia w blasku księżyca” główne role zagrali Colin Firth i Emma Stone.

Lata 20. XX wieku. Stanley Crawford (znakomity Firth) jest iluzjonistą, który podróżuje po Europie dając pokazy magii. Będąc w Berlinie spotyka kolegę po fachu Burkana (Simon McBurney), który prosi go o przysługę. Słynący z racjonalności i spostrzegawczości Stanley ma zdemaskować młodą Amerykankę Sophie Baker (urocza Stone), która dzięki nadprzyrodzonym zdolnościom wkradła się w łaski bogatej familii Catledge’ów. Dziewczyna czyta im w myślach, odgaduje przeszłość, przepowiada przyszłość i pomaga skontaktować się ze zmarłą głową rodziny. Burkan chciał sam odkryć tajemnicę stojącą za umiejętnościami Sophie, ale poniósł klęskę. Pewny szybkiego rozprawienia się z hochsztaplerką Stanley zgadza się pomóc koledze, więc ruszają razem do Prowansji, gdzie znajduje się rezydencja Catledge’ów.

Fabuła „Magii w blasku księżyca” nie jest więc wysokooktanowa. Stawką w rozgrywce między bohaterami jest w zasadzie jedynie reputacja Stanleya jako pogromcy fałszywych medium. Na szczęście między głównymi postaciami rodzi się chemia i Allen serwuje widzom komedię romantyczną w dobrym, klasycznym stylu, bez żenujących żartów czy głupich gagów. Z zaskakującego kierunku też rodzi się ta miłosna inicjatywa, co dodaje filmowi tylko więcej smaczku, którego i tak nie brakuje dzięki udanej stylizacji na lata 20. oraz pięknym zdjęciom Prowansji.

Najmocniejszym punktem dzieła bez dwóch zdań jest aktorstwo. Do tradycyjnie świetnego Colina Firtha poziomem równa do góry Emma Stone. Stanley w wykonaniu Anglika to niesympatyczny i arogancki cynik, który pod wpływem ciepłej, ale też pewnej siebie Sophie musi poddać w wątpliwość cały swój dotychczasowy światopogląd. Właśnie pełnokrwiste postaci sprawiają, że tę mało intrygującą fabułę ogląda się z satysfakcją. Trzeba również oddać niemłodemu już reżyserowi, że wciąż potrafi pisać zabawne i inteligentne dialogi.

„Magia w blasku księżyca” trzyma dość równy, allenowski poziom z ostatnich lat. Nie jest to świetne „Blue Jasmine”, ale też nie słabi „Zakochani w Rzymie”. Bezpowrotnie minęły też już chyba czasy, gdy Woody Allen występował w reżyserowanych przez siebie filmach. Można grane przezeń postaci (postać?) było lubić bądź nie, ale zawsze zapadały na długo w pamięć. A teraz? Półtorej godziny niezłej zabawy i niewiele więcej.

Film wchodzi do polskich kin 22 sierpnia 2014 r.