Żart i głębsze znaczenie
Można popatrzeć na to przedstawienie na kilka sposobów. Każdy przyniesie satysfakcję. Najpierw więc teatr stricte rozrywkowy, komedia prowokująca widzów do śmiechu, a nie tak typowego dziś na polskich scenach rechotu. „Więzi rodzinne” Dana Gordona to komedia, co się zowie. Komedia cztery znakomicie napisane kobiece role, co aktorki tego przedstawienia wykorzystują w pełni. Mamy więc historię rodzinną, rozegraną pomiędzy przedstawicielkami czterech pokoleń kobiet z jednej, dość ekscentrycznej familii. Babcia (Małgorzata Niemirska), córki (Małgorzata Pieńkowska, Kinga Tabor/ Joanna Jeżewska), wnuczka (Joanna Pokojska/ Marta Wardyńska). Emocje, konflikty, nieporozumienia, zagubienie. Wszystko to w wykonaniu świetnych aktorek zachęca do śmiechu, bo obecny od ćwierćwiecza w teatrze Gordon wie, jak wywoływać śmiech, mnożąc zabawne sytuacje, którym czasem blisko do poetyki absurdu. Można więc bawić się rozkosznie, ciesząc się, ze w rozrywkowym teatrze nareszcie doceniono nasz gust i inteligencję. Wtedy „Więzi rodzinne” staną się teatralną przyjemnością. Wcale nie mamy ich tak wiele.
Można też spojrzeć na to przedstawienie inaczej i wtedy spod żywiołu zabawy wychynie – by tak rzec – głębsze znaczenie. „Więzi rodzinne” staną się opowieścią o tym, jak akceptować najbardziej gorzkie zrządzenia losu, jak przekuć w siłę rodziny nawet najbardziej traumatyczne przeżycia. Wówczas dramat Gordona stanie się prawdziwą i nie bazującą na tanim sentymentalizmie historią na wskroś optymistyczną, ku pokrzepieniu serc.
Są też wreszcie „Więzi rodzinne” opowieścią o sile kobiet. Nie przypadkiem w sztuce Gordona karty rozdają panie, wielokroć naprawiając zło, które swoim egoizmem i małostkowością wyrządzili nieobecni na scenie mężczyźni. I nie przypadkiem spektakl „Więzi rodzinnych” jest przykładem zwycięstwa teatru kobiet – znakomitych aktorek, zbyt rzadko oglądanych w ich macierzystych teatrach albo z sukcesem szukających sobie miejsca w zawodowym życiu. Za wszystkim stoi zaś Małgorzata Pieńkowska, udowadniając, ze zdolna jest do prawdziwego artystycznego ryzyka.
W przypadku „Więzi rodzinnych” owo ryzyko się jednak opłaciło. To przedstawienie byłoby ozdobą repertuaru każdego teatru głównego nurtu. Tylko grać i oglądać!
Jacek Wakar
Utwór | Od |
1. Inne historie | gaba |
Utwór | Od |
1. W bezkresie niedoli | ladyfree |
2. było, jest i będzie | ametka |
3. O Tobie | ametka |
4. Świat wokół nas | karolp |
5. Kolekcjonerka (opko) | will |
6. alchemik | adolfszulc |
7. taka zmiana | adolfszulc |
8. T...r | kid_ |
9. Twoja opowieść o mnie | o.laf |
10. przyjemność | izasmolarek |
Utwór | Od |
1. Sprzymierzeniec | blackrose |
2. Podaruję Ci | litwin |
3. test gif | amigo |
4. Primavera_AW | annapolis |
5. Melancholia_AW | annapolis |
6. +++ | soida |
7. *** | soida |
8. Góry | amigo |
9. Guitar | amigo |
10. ocean | amigo |
Recenzja | Od |
1. Zielona granica | irka |
2. Tajemnice Joan | wanilia |
3. Twój Vincent | redakcja |
4. "Syn Królowej Śniegu": Nietzscheańska tragedia w świecie baśni | blackrose |
5. Miasto 44 | annatus |
6. "Żywioł. Deepwater Horizon" | annatus |
7. O matko! Umrę... | lu |
8. Subtelność | lu |
9. Mustang | lu |
10. Pokój | martaoniszk |