Dziewięć długich lat minęło od premiery „Sin City – Miasto Grzechu”, ekranizacji czarnobiałego komiksu Franka Millera. Tyle czasu kazali fanom filmu czekać Robert Rodriguez i rysownik na jego kontynuację. Najnowsza produkcja amerykańskiego duetu „Sin City 2: Damulka warta grzechu” rozwija wątki z pierwszej części, ale też wprowadza zupełnie nowe.

Podobnie jak w filmie z 2005 r. dzieło jest podzielone na rozdziały, które łączy miejsce akcji – Basin City. W drugiej części wspólnymi dla wszystkich historii są także postać Marva (Mickey Rourke) oraz bar Kadie’s, w którym tańczy Nancy Callahan (Jessica Alba). W pierwszej opowieści widz obserwuje, jak mający kłopoty z pamięcią Marv próbuje zrekonstruować poprzednią noc. Wśród poszlak jest, między innymi, tkwiąca w jego ciele kula. Bohaterem drugiej historii jest hazardzista Johnny (Joseph Gordon-Levitt), który z łatwością pozbawia w pokerowej rozgrywce dużej ilości pieniędzy najpotężniejszego człowieka w mieście, senatora Roarka (Powers Boothe). Trzecia, najważniejsza opowieść przedstawia losy Dwighta McCarthy’ego (Josh Brolin), prywatnego detektywa, który ma tylko jedną słabość – Avę Lord (zjawiskowa Eva Green jako tytułowa „Damulka warta grzechu”), silną kobietę, która jednak zawsze czegoś od kogoś potrzebuje. Tym razem, niezbędny jest jej Dwight. Film kończy historia Nancy Callahan, która po dziewięciu latach od śmierci Johna Hartigana (ukazujący się jej w alkoholowych wizjach Bruce Willis) postanawia go w końcu pomścić.

W „Sin City 2: Damulka warta grzechu” wracają więc postaci znane widzowi z pierwszej części – wymieni wcześniej Marv, Nancy, McCarthy (z tym, że przed operacją plastyczną, czyli w pierwszym filmie, grał go Clive Owen), Hartigan, Roark, a także niebezpieczne prostytutki Gail (Rosario Dawson), Wendy, Goldie (Jaime King w podwójnej roli) i Miho (Jamie Chung, która zastąpiła Devon Aoki) oraz najemnik Manute (Dennis Haysbert, który zastąpił zmarłego Michaela Clarke’a Duncana). Obsada prezentuje się zatem iście imponująco, a nie są to bynajmniej wszystkiego znane osoby, które widz odnajdzie w dziele Rodrigueza i Millera.

Przedstawione historie dzieją się zarówno przed wydarzeniami z pierwszego filmu, jak i po nich. Komiksowa stylistyka doskonale uzasadnia ten zabieg, który pozwolił ożywić niektórych bohaterów. Trzeba również wspomnieć, że, być może poza „Avatarem” nie było dotąd filmu, w którym technologia kręcenia w 3D dałaby tak rewelacyjny efekt. Umowność, odrealnienie przestrzeni, podobnie jak w przypadku planety Pandora, potęgowana przez trójwymiarowość sprawia, że miejscami widz się wręcz spodziewa, że zaraz wypadnie przez okno bądź ochlapie go pryskająca zewsząd krew. A jej, jak w większości filmów Rodrigueza, tu nie brakuje. Wierną towarzyszką znakomicie wystylizowanych i pięknych kadrów (aż się nie chce wierzyć, że wszystkie(!) powstały na tle greenscreenu), jest niepokojąca muzyka, jeszcze lepsza niż w części pierwszej.

Jeśli chciałoby się do czegoś przyczepić, można zwrócić uwagę na to, że aktorom zdarza się przeszarżować w ekspresji, przez co powstaje niepożądany w kinie efekt teatralności. Jest to jednak szukanie dziury w całym, Rodriguez i Miller ekranizują wszak komiks, pewnego rodzaju naiwność jest tu wręcz wskazana, zwłaszcza w filmie, w którym hektolitry krwi, latające kończyny i olbrzymie wybuchy to dla bohaterów środowisko naturalne. Amerykański duet w „Sin City 2: Damulka warta grzechu” ponownie stworzył pierwszorzędny, estetycznie oryginalny film rozrywkowy, który zadowoli nie tylko fanów gatunku. Pełna satysfakcja.

Film wchodzi do polskich kin 5 września 2014 r.