Belgijscy reżyserzy, zdobywcy dwóch Złotych Palm w Cannes bracia Dardenne'owie w filmie "Dwa dni, jedna noc", zachowując ponad wszystko bezstronność sądu prezentują współczesne określenie moralności, w której odgrywają główną rolę względy obce prawdziwej cnocie, jak korzyści materialne czy ambicje. Konsekwentnie zmierzając wytyczoną przez siebie ścieżką, kreślą ogólny, subtelny portret wadliwej ludzkiej natury jako składnik życia zbiorowego. Sumiennie brną przez istny spichlerz moralnych rozpraw. Opowiadają o powszechnych utrapieniach ludzkich, czerpiąc z nich wciąż nowe pożywienie. Dostarczają realizmu zdarzeń, sytuując zwartą masę opowieści w kręgu wstrząśnień i wzruszeń zwykłych ludzi.

Sama natura wszczepia w ludzi skłonność do niesprawiedliwego postępowania, wykluczając w zależności od danej sytuacji zaangażowanie wewnętrzne i uczuciowe. Sandra ma kochającego męża, dwójkę dzieci i pracę. Szczęście i stabilizacja prysną, kiedy bohaterka traci pracę. Może ją odzyskać, jeśli pracownicy zrzekną się premii i wstawią się za nią. Sandra ma tytułowe dwa dni i jedną noc na przekonanie większości kolegów i koleżanek na rezygnację ze sporej sumy. Z tęgim umysłem i sprawnym szermierzem na słowa, który musi przycisnąć rozmówcę do muru, nacierać z lewa i prawa siłą przekonywania do swoich racji, zdesperowana kobieta wyrusza wzdłuż emocjonalnej drogi, przepełnionej niepewnością. Od tego momentu obserwujemy ludzi o różnych usposobieniach i odmiennych poglądach. Nawet kiedy nie przychylamy się do ich racji, to użyczamy im chętnie swojego ucha. Niekiedy płaskie teorie najmocniej trzymają się na nogach. Jak można szybko zgadnąć niewiele osób decyduje się na solidaryzowanie się z koleżanką z pracy...

Film "Dwa dni, jedna noc" przemawia do odbiorców okrutnie skromną formą, potęgując aktualność problemu: pogoń za karierą i pieniądzem wyznacza naszą pozycję społeczną. Uświadamia też, że we współczesnym świecie dokonują się istotne przemiany moralności, rekonstrukcja wartości. Srogie to utrapienie, gdyż życie to czynność niedoskonała w swojej istocie. Charakterystyczne długie ujęcia z ręki kształtują trwały rys psychologiczny poszczególnych postaci, zaś opowieść płynie z wolna, łagodnie. Wiatr przypadku porusza losami Sandry, która nieustannie toczy boje. Walczy o godność i walczy o odzyskanie pozytywnego samopoczucia.

"Dwa dni, jedna noc" to refleksyjne dzieło, które przedstawia z oszczędnymi środkami wyrazu skalę problemu fragmentacji naszej świadomości i czasu. Doświadczamy życia jako zamkniętej, przynależnej nam przestrzeni społecznej. Jak niegdyś trafnie zauważył Czesław Miłosz: "Interesy robotników są sprzeczne z interesami zarządców, ci natomiast monopolizują władzę i polityczną i gospodarczą [...] Niestety, jak wskazują doświadczenia naszych czasów, zbiorowy rząd przedsiębiorstwa działa tylko w nielicznych wypadkach, bo energii i zainteresowań wystarcza ludziom nie dłużej niż na parę tygodni rewolucyjnego porywu, po czym zawodowcy, czyli biurokraci przyjmują uciążliwe obowiązki decyzji. Czy i jak można by było ich kontrolować, tak żeby bronili interesów robotników, nie interesów odgórnie kierowanego aparatu, pozostaje niewiadomą". Czyżby nic nie uległo przeobrażeniom w tej kwestii?

Kameralny obraz braci Dardenne ustawia w samym centrum człowieka i jego bunt przeciwko wyzyskowi. Zastosowana technika reportażu podkreśla autentyczność i powinna krzepić serca ku zdeptaniu wszelkich ludzkich przeciwności.

Polecam!

Monika Wojda