Jakiś czas temu jedna z blogerek na swoim stwierdziła, że w literaturze młodzieżowej nastąpiła pewna zmiana. Dotyczy ona tematu, jaki owy gatunek zaczął coraz częściej poruszać. Ze świata lepkiej i przesłodzonej miłości istot paranormalnych do śmiertelników (i odwrotnie) przeszła do uniwersum nastoletnich problemów, które kończą się, w najgorszym przypadku, samobójstwem bohatera lub bohaterki lub prowadzą do myśli samobójczych i nieudanych prób odebrania sobie życia.

Temat jest trudny i jednocześnie bardzo aktualny. Młodzi ludzie coraz częściej zostają sami ze swoimi nastoletnimi problemami, które często wydają im się nierozwiązywalne i jedyne, co pozostaje to odebrać sobie życie tylko po to, żeby już więcej nie cierpieć. Nie bać się. Żeby w końcu mieć spokój od wszystkiego i wszystkich. Przerażające.

Półki w księgarniach uginają się od powieści dotykających problemu samobójstw i byłabym totalną ignorantką, gdybym nie sięgnęła po jedną z nich. Jednak zamiast sięgnąć po jedną z nich wybrałam Mogiłkę - nowelę autorstwa Agaty Kasiak.

Mogiłka to opowieść o Marcinie Podoleckim – młodym nauczycielu, który zaraz po ukończeniu studiów otrzymał posadę nauczyciela historii w wiejskiej szkole. Chłopak bardzo różni się od mieszkańców wsi, więc nie jest lubiany, ani specjalnie szanowany. To jednak go nie zniechęca i chłopak zostaje w szkole każdego dnia przygotowując się starannie do zajęć. Jednak to wszystko się wali, gdy jeden z uczniów Marcina popełnia samobójstwo rzekomo z jego winy. Podolecki z miejsca traci pracę w szkole. Mieszkańcy nie wierzą w to, że jest niewinny. Wszyscy wierzą, że to on jest odpowiedzialny za śmierć nastoletniego Krystiana. Wszyscy, oprócz starszego brata nastolatka – Julka, który jako jedyny wierzy w niewinność młodego nauczyciela.

Nowela Agaty Kasiak urzekła mnie i zaintrygowała od pierwszego zdania. Najpierw poczułam zapach listopadowego powietrza, a potem, z każdą kolejną stroną otulała mnie mroczna, lekko przerażająca atmosfera, którą autorka zamknęła w tej niewielkiej, ale jakże ciekawej historii o młodych ludziach poszukujących winnego śmierci młodego chłopaka, jednocześnie szukających swojego miejsca w świecie. Miejsca, które nie będzie już przerażająco klaustrofobiczne i pozwoli na rozwinięcie skrzydeł oraz pasji, a także da poczucie wolność i zamieni nudną, szarą codzienność w coś niezwykłego.

Mogiłka to także obraz gwałtownej i obustronnej fascynacji zamieniającej się z czasem w trudne, ale piękne uczucie rozkwitające pomiędzy Marcinem i Julianem. Tak, dobrze przeczytaliście – między Marcinem i Julianem. Nowela Agaty Kasiak to opowieść z gatunku yaoi (elementem fabuły tego gatunku są związki męsko-męskie), więc ci, którzy nie przepadają za tym gatunkiem mogą sobie już teraz odpuścić Mogiłkę.

Chciałabym wam napisać o wiele więcej o tej historii, ale nie mogę, bo tym samym odbiorę wam przyjemność czytania o perypetiach Marcina i Julka, a tego nie chcę, bo wiem, jak bardzo irytujące są spoilery, ale mogę wam powiedzieć, że Mogiłka jest lekturą godną uwagi. Jest opowieścią niebanalną, pełną emocji i ciekawych, świetnie nakreślonych bohaterów, którzy bez skrępowania obnażają przed czytelnikiem swoje myśli i uczucia. Ten zabieg sprawia, że stają się oni bliżsi i czytelnik się do nich przywiązuje śledząc z zapartym tchem dalszy rozwój wypadków.

Mogiłkę Agaty Kasiak mogę polecić wszystkim, którzy szukają niebanalnej, intrygującej historii o świetnym, mrocznym klimacie powodującym lekki dreszcz niepokoju przebiegający po plecach. Znajdziecie tutaj tragedię, tajemnicę (i to nie jedną), gwałtownie rozwijające się uczucie oraz mnóstwo emocji, które kłębią się w każdym z bohaterów, których nie sposób nie lubić.

Genialna, wciągająca historia napisana lekkim stylem, który sprawia, że nie sposób się od niej oderwać. Osobiście jestem zachwycona i mam nadzieję, że już wkrótce przeczytam kolejną opowieść, która wypłynie spod pióra, czy też klawiatury Agaty Kasiak.