24 września został wdrożony w życie plan przekształcenia klubu Proxima w Warszawie w miejsce rodem z pirackich opowieści. Ahooj! Bezkresne morze, świst kul armatnich w postaci energetycznej muzyki z przytupem, okrzyki chóralne prawdziwych żeglarzy, korespondujące dziko z hulaszczą atmosferą oraz zadziwiająca różnorodność w repertuarze zbudowały największą wioskę dla wilków morskich w stolicy. Zabawa dźwiękami metalowych szant w doborowym towarzystwie kompanów z wesołej formacji Alestorm, znanych ze swoich mocnych głów i stalowych mięśni ufundowała niezapomniany wieczór w epickim stylu.

Z morskim pyłem na twarzach, płynącym w żyłach dojrzałym winem i ze śpiewem na ustach przybyła do Proximy kapela, której nie trzeba specjalnie przedstawiać miłośnikom rumu, słońca i zapachu morskiej bryzy, a przede wszystkim sympatykom klimatów rodem pirate metal. Alestorm, czyli awangarda heavymetalowego grania, wprost spod pirackiej bandery, pod wodzą kapitana Chrisa, który z zaskakującą łatwością oceniał błyskawiczny upływ czasu po stanie swojej pogłębiającej się nietrzeźwości, to apetyczny przepis na totalny odjazd! Zgodnie z opowieścią "Over The Seas" publika została porwana do odległej krainy, gdzie królowały pirackie pieśni i istne wariactwo...

"Many moons ago, in a faraway land
We met an old man with a hook for a hand
He showed us a map that lead to treasure untold
He said, "I'll give ye the map, if ye give me some gold"

Kapitan zachrypniętym, donośnym głosem zaczął od "Walk the Plank", otwierającego najnowszy album "Sunset on the Golden Age", pokazując też, że doskonale wie, czego mogą oczekiwać fani. Następny kawałek, który wdzięcznie zabrzmiał to "The Sunk'n Norvegian", zaś za parę chwil zostały zaprezentowane prawdziwe przeboje: "Captain Morgan's Revenge", "Pirate Song", "Keelhauled", "Shipwrecked", czy też obowiązkowo "Rum" i "Drink".

To trzeba uwzględnić... Chris kumulował na sobie całą uwagę publiczności, operując z umiłowaniem kontrastem: nad wyraz żywa mimika przeplatająca się z ekspresyjną gestykulacją zdradzały, że nasz kapitan bawi się tak wyśmienicie, jak zgromadzona publika. Nie zabrakło też licznych elementów ze świata komizmu, cieniowanych subtelnymi nutami parodii, bądź też zakreślanych mocniej kreską groteski. Koncert piratów stanowił szaloną żeglugę nie tylko w stronę cieszącej zmysł słuchu muzyki, lecz podstawową siłą okazało się bogactwo sugestywności i plastyczności środków przekazu. Muzycy zaprosili publikę do spontanicznego wirowania wyobraźnią i fantazją. Było bardzo wesoło!

Setlista była zaskakująco dobrze dobrana, gdyż starsze utwory przekładane były nowymi. Każdy mógł znaleźć coś dla siebie. Publiczność dopisała, zarażając dobrym humorem. Piracka brać znała wszystkie teksty, tak też śmiało sprawdzała wytrzymałość strun głosowych. Działo się, oj działo! Złociste trunki, radosna atmosfera, metalowe szaleństwo, swawole i ogółem pozytywna zabawa podniosły wysoką temperaturę w klubie. Koncert zakończył się skokiem wokalisty w publiczność i szybowaniem w głąb sali na rękach fanów. Jedynym dokuczliwym defektem okazały się rozmywające się basy, lecz klimat wyśmienitej, pirackiej uczty uratował tę niekomfortową sytuację.

Monika Wojda