Uroczystości pogrzebowe i liczne materiały wspomnieniowe poświęcone Wojciechowi Kilarowi będą transmitować i pokazywać w sobotę 4 stycznia TVP Info i TVP Kultura.

Transmisja z uroczystości pogrzebowych zmarłego 29 grudnia wybitnego kompozytora TVP Info rozpocznie o godz. 10:15, w chwili, gdy urna z prochami Wojciecha Kilara wystawiona zostanie w katowickiej w archikatedrze. Towarzyszyć jej będą rozmowy w studiu z zaproszonymi gośćmi i łączenia na żywo z reporterem w Katowicach.

O godzinie 11:00 mszę pogrzebową z Katowic transmitować będzie TVP Kultura, a TVP Info emitować będzie homilię z tej mszy, a następnie - wyprowadzenie urny z kościoła, przejście na cmentarz i uroczystości na cmentarzu.

TVP Kultura z kolei bezpośrednio po transmisji mszy wyemituje dwie słynne kompozycje Wojciecha Kilara: ok. godz. 12:30 - „Kościelec 1909” (koncert zarejestrowany w krakowskim studiu TVP w Łęgu w 1995 roku pod batutą Wojciecha Michniewskiego) i - ok. godz. 13:25 - „Krzesany”, w wykonaniu Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia pod dyrekcją Antoniego Wita.

Ok. godz. 12:50 – TVP Kultura przypomni „Rozmowy na koniec wieku” z Wojciechem Kilarem, w którym opowiadał on o sztuce komponowania, a ok. o godz. 13:50 zaprosi na „Faustynę” - poruszający film Jerzego Łukaszewicza osnuty na kanwie dzienniczka siostry Faustyny, do którego Wojciech Kilar skomponował muzykę.

Wojciech Kilar urodził się we Lwowie, ale swoje życie związał ze Śląskiem. Po przymusowych wysiedleniach w 1944 r. musiał przenieść się do Rzeszowa i tam, jako 15-latek, na konkursie Młodych Talentów otrzymał II nagrodę za wykonanie swoich „Dwóch miniatur dziecięcych”. Następnie mieszkał w Krakowie, a w 1948 roku wyjechał do Katowic i tam ukończył Liceum Muzyczne oraz Wyższą Szkołę Muzyczną.

W latach 1959-60 był stypendystą rządu francuskiego. Wkrótce za swój utwór – „Oda Bela Bartók in memoriam” otrzymał nagrodę im. Lili Boulanger w Bostonie. Uważa się, że dzieło to zamyka neoklasyczny okres w jego twórczości. Od początku lat 60. współtworzył wraz z Krzysztofem Pendereckim i Henrykiem Góreckim nową polską szkołę awangardową oraz nowy kierunek we współczesnej muzyce zwany sonoryzmem. Jego ówczesna twórczość pozwoliła określić go jako czołowego przedstawiciela polskiej awangardy muzycznej. W latach 70. zaczął inspirować się folklorem podhalańskim. Zwrócił się także ku twórczości sakralnej.

Powszechnie jest znany przede wszystkim jako twórca muzyki filmowej: skomponował je do ponad 160 filmów. Współpracował z najważniejszymi polskimi reżyserami: Wajdą, Kutzem, Zanussim, Kieślowskim, Polańskim. Międzynarodowe uznanie zyskał w 1992 roku, gdy napisał muzykę do „Draculi” Francisa Forda Coppoli.