Osiem przedstawień, dwie prapremiery światowe, nadkomplet publiczności, interesujące dyskusje i wydarzenia towarzyszące – tak najkrócej podsumować można spotkania, które już po raz dwudziesty gromadziły teatromanów łódzkich.

W samym Teatrze Powszechnym i wokół niego (ponownie odkryta dla miasta, zapomniana scena Teatru 7.15) odbywały się przedstawienia istotne dla polskiej kultury teatralnej – czy to w perspektywie ostatnich miesięcy, czy też najbardziej współczesne, wystawiane premierowo dzięki pracy wybitnych artystów (V. Troitskyi, K. Meissner, P. Miśkiewicz). Festiwal był jak zawsze sumą pracy wielu osób, ale też efektem inicjatywy dyrektor artystycznej Ewy Pilawskiej, która już po raz dwudziesty zaprosiła do Łodzi wyjątkowych gości. Także i tym razem udało się potwierdzić wysoką rangę Festiwalu.

Była to edycja, którą określić można mianem wyjątkowo spokojnej: na szczęście obyło się bez dramatycznych wypadków losowych, wszystkie spektakle wystawione zostały w zaplanowanym wcześniej terminie. Także atmosfera wokół Festiwalu była przez cały czas jego trwania wyjątkowa przyjazna. W pamięci uczestników wieczoru inauguracyjnego na długo zapadnie piosenka „Kochaj tę mgłę” autorstwa Andrzeja Poniedzielskiego, odśpiewana ze sceny Powszechnego przez trzydziestkę aktorów łódzkich teatrów, w geście spontanicznego zjednoczenia…

Najlepszym spektaklem XX MFSPiN wybrana została „Bitwa Warszawska 1920” Starego Teatru w Krakowie, w reżyserii Moniki Strzępki. Najlepszym aktorem uznano Grzegorza Małeckiego, za rolę Rolanda w spektaklu „Konstelacje” Teatru Polonia, w reżyserii Adama Sajnuka. Miano najlepszej aktorki przypadło Marcie Ścisłowicz za rolę tytułową w spektaklu „Caryca Katarzyna” Teatru im. Żeromskiego w Kielcach, w reżyserii Wiktora Rubina.