Od 16 do 19 października w Małopolskim Ogrodzie Sztuki w Krakowie odbywać się będzie 50. Jubileuszowy Studencki Festiwal Piosenki – Krakowski Festiwal Piosenki.

Pięćdziesiąty Festiwal – Jubileusz niewątpliwy, w dodatku mocny i okazały. Przypadający bowiem w okresie dobrej kondycji imprezy – mimo, iż skromnej w jej finansowym wymiarze, to wciąż nieustępliwie wysoko lokującej kryteria, które pozwalają rozpoznać ją wśród innych. Te kryteria to wyznaczniki piosenki artystycznej. Które to pojęcie należało powołać do istnienia, choćby dla podkreślenia inności utworów z gatunku Ona tańczy dla mnie, czy chwalących w Eurowizji cechy rytu słowiańskiego, od innych – właśnie artystycznych.

Od zarania tej imprezy charakterystyczna dla niej była dbałość o to, by istotną treść ujmować w kunsztowną formą i wyrażać z ponadprzeciętną ekspresją. Tak było, gdy początkowo nazywała się ona Konkursem piosenkarzy studenckich, później Festiwalem Piosenki i Piosenkarzy Studenckich i – obecnie – gdy nosi nazwę Studenckiego Festiwalu Piosenki.

Czym więc w tej sytuacji jest i czym nadal ma być Studencki Festiwal Piosenki? Bez żadnych wątpliwości – artystycznym forum spotkania ludzi wrażliwych, inteligentnych, uzdolnionych i uprawiających tę właśnie dyscyplinę sztuki. Studiujących, uczących się, pracujących; rekrutacyjne spektrum obejmujące uczestników tej imprezy jest pojemne, jednak łącznikiem ich scalającym jest kategoria tę różnorodność dyscyplinująca. Jest nią dążenie do elitarności rozumianej jako chęć trafienia do widowni bynajmniej nie masowej, za to wiedzącej, słyszącej, widzącej, czującej, w sumie – kompetentnej. Publiczności nie klaszczącej na raz z każdym wyraźniej zaznaczonym rytmem i jurorów potrafiących swój werdykt uzasadnić merytorycznie i bez użycia kultowego idiomu byłaś zajebista.