„MONadOLOGIa. Traktat o relacyjności” to projekt żywej instalacji scenicznej inspirowanej „Monadologią” Gottfrieda Wilhelma Leibniza. Traktat ten, będący próbą całościowego opisu budowy i funkcjonowania świata, zyskuje nowe znaczenie w kontekście wzajemnego oddziaływania organizmu ludzkiego i miasta. Nauki związane z badaniem ludzkiego ciała od roku 1714, w którym powstawała „Monadologia”, bardzo się rozwinęły, jednak zawarta w traktacie myśl Leibniza jest nadal aktualna, o czym pisali liczni filozofowie, m.in. Gilles Deleuze. Usieciowienie, które obecnie wydaje się naturalnym sposobem myślenia o mieście i szeroko pojętej komunikacji, w czasach Leibniza było domeną wizjonerów.

Żywa instalacja sceniczna, zbudowana na kształt kryształu-labiryntu, składać się będzie z części performatywnej, konstrukcji architektonicznej, instalacji świetlnej, instalacji Augmented Reality oraz instalacji dźwiękowej. Wszelkie elementy budujące żywą instalację sceniczną, jak na przykład konstrukcja architektoniczna, instalacja audio czy nawet grafika użyta na kostiumach, odnoszą się do pięciu wybranych zagadnień spajających strukturę świata Leibniza i dających się odnaleźć we współczesnej rzeczywistości. Są nimi: perspektywa, percepcja, usieciowienie, monolog i powtórzenie. W warstwie merytorycznej instalacja ukazuje współczesny monadyzm jako realizujący się w przestrzeni miejskiej i wyrażający się poprzez monologi (werbalne oraz cielesne), które nieustannie i gorączkowo uprawiamy w zderzeniu z samym sobą, z Innym, ze społeczeństwem, z miastem czy materią. Owe pięć poziomów tematycznych: ja-ja, ja-Inny, ja-społeczeństwo, ja-miasto, ja-materia, na których prowadzone są indywidualne monologi w naturalny sposób składa się na pięć części instalacji, rozgrywających się w miejskim otoczeniu.

WAŻNE: Aby móc w pełni doświadczyć instalacji, należy mieć ze sobą urządzenie typu smartfon lub tablet z aplikacją czytającą rozszerzoną rzeczywistość (Augmented Reality NPM). np. www.metaio.com, dostępne na Androida i iOS, do pobrania za pomocą sklepu z aplikacjami.

Koncepcja i reżyseria: Aleksandra Hirszfeld

Scenografia: Małgorzata Kuciewicz / Centrala

Choreografia i reżyseria tekstu: Marta Ziółek

Kostiumy i AR: Krzysztof Syruć

Performerzy: Agnieszka Kryst, Anna Nowicka, Katarzyna Sitarz, Paweł Sakowicz

Muzyka: Maria Kozłowska, Wojtek Urbański

Instalacja świetlna: Architecture for Society of Knowledge, Wydział Architektury Politechniki Warszawskiej, Marcin Strzała, Jacek Markusiewicz

Produkcja: Ela Petruk, Ewa Paradowska

Projekt graficzny: Olek Modzelewski (www.olekmo.pl)

Organizator: Fundacja Bęc Zmiana

Współpraca: Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie/ Museum of Modern Art in Warsaw / Teatr Studio / Architecture for Society of Knowledge

Projekt realizowany dzięki wsparciu Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Czas: 21-23.11 (piątek-niedziela), godz. 19

Miejsce: Warszawa, Muzeum Sztuki Nowoczesnej, ul. Pańska 3