Czekaliście na świetną, ostrą i bezkompromisową powieść o współczesnych kobietach? No to ją macie! Że bohaterki nie są biedne? Pieniądze to nie wszystko… Dopiero, gdy się je ma, widać jak na dłoni, czym jest a czym miało być nasze życie, z czym nam źle, czego nie da się zmienić, a co wymaga odwagi i pracy. Nad sobą i nad światem.

W takiej właśnie sytuacji jest Ewa Szot, zwana Ewitą, wszechwładna naczelna luksusowego magazynu modowego „TopWoman”, elegancka i bystra czterdziestokilkulatka, dla podwładnych – jakżeby inaczej – Wredna Suka. Redakcję prowadzi żelazną ręką, teraz ma nowy pomysł, by znów być w awangardzie: chce „wylansować” starzenie się. Pisanie o dojrzałości, moda dla starszych dam, kosmetyki pięćdziesiąt plus, sześćdziesiąt plus i dalej. Wszystkie działy razem... Zmasowany atak. Szturm!

Czy tak samo żelazną ręką Ewita trzyma jednak w garści swoje życie? Nikt nie wie, że ta dwukrotna żona zmaga się z czasem i z depresją, z matką, z którą nigdy nie nawiązała prawdziwej więzi i ze swą seksualnością, z niewiadomą przyszłością i tajemnicą z młodości, znaczoną wielką miłością do Bartka, którego prochy… najchętniej wszędzie nosiłaby ze sobą. Na ile jest jej w stanie pomóc doktor Bechstein, świetny nowojorski terapeuta?

Kofta brawurowo kreśli sylwetki swoich bohaterek, w większości pracujących w redakcji „TopWoman”: Anety – ofiary domowej przemocy, Gabrysi Mżawki – najzdolniejszej suki w całej redakcji  i  mistrzyni świata w napuszczaniu jednych na drugich, pisarki i felietonistki Adeli, której nie układa się z mężem, malarki i ilustratorki Kety… Są oczywiście także mężczyźni: przyjaciele, wrogowie, kochankowie.

Ale oprócz wielu osób, przewijających się przez tę opowieść ze swymi sekretami i niedostatkami – ciekawe, na ile jest to powieść z warszawskim „kluczem” i kogo zobaczą czytelniczki – jest w „Sukach” coś znacznie więcej. Jest nasza współczesność z całą swoją złożonością: młodość, która się kończy i starość, która w ogóle nie powinna się zacząć, jest moda na gender i na egzorcyzmy, i ogromne zapotrzebowanie na seksualność w dewocyjnym kraju. Są idiotyczne skutki poprawności politycznej i refleksje na temat siły mediów, drukowanych i społecznościowych, czego przykładem jest tu głośna afera fejsbukowa między pewnym młodszym pisarzem i starszą pisarką… Jest wreszcie Warszawa i Polska, a niełatwo żyć w kraju, w którym nienawiść wisi w powietrzu.

Mimo to Ewita nie zamierza przenieść się do Nowego Jorku, dokąd podróżujemy z nią na sesje u doktora Bechsteina. Nie da się bowiem uciec od siebie, od bycia kobietą i od skomplikowanych wyborów życiowych. Ewita uważa, że kobieta ma wolny wybór, może nie dawać dupy, może dawać. A w innych kwestiach?