25 września do kin wejdzie pełnometrażowy debiut Marcina Bortkiewicza „Noc Walpurgi”. Film był współfinansowany przez PISF - Polski Instytut Sztuki Filmowej.

Szukając inspiracji do filmu przypomniałem sobie o monodramie „Diva” Magdy Gauer. Zapytałem się jej, czy zgodziłaby się na to, żebyśmy zrobili film na motywach jej monodramu, ale pod warunkiem, że wstawię tam drugą osobę. Tak rozpoczęła się nasza przygoda z pisaniem scenariusza – opowiadał na spotkaniu z publicznością na festiwalu „Dwa Brzegi” Marcin Bortkiewicz.
„Noc Walpurgi” na festiwalach

W czerwcu debiut Marcina Bortkiewicza był pokazywany na festiwalu „Młodzi i Film” w Koszalinie, gdzie zdobył aż 5 nagród: za najlepszy scenariusz i najlepszą główną rolę żeńską, Nagrodę Dziennikarzy dla najlepszego filmu pełnometrażowego, Nagrodę Publiczności oraz Nagrodę Jury Młodzieżowego.

- Chciałem zrobić mocny film. Taki, który widz zapamięta, z którym wyjdzie później z kina, o którym będzie chciał dyskutować, o który, być może, chciałoby się pokłócić. Przecież o to chodzi, żebyśmy potem o tych filmach rozmawiali – mówił o swoim obrazie reżyser w Koszalinie.

W międzyczasie „Noc Walpurgi” była pokazywana na festiwalu „Dwa Brzegi” w Kazimierzu Dolnym. Ostatnio film brał udział w Konkursie Głównym 40. Festiwalu Filmowego w Gdyni. Podczas Młodej Gali otrzymał on nagrody: Złotego Klakiera - wyróżnienie przyznawane twórcy filmu, który dostał najdłuższy aplauz publiczności – oraz nagrodę Jury Młodych dla najlepszego filmu w Konkursie Głównym, którą przyznało jury w składzie: Jakub Chrobot, Karolina Graczyk i Kacper Poradzisz. Młodzi jurorzy wyłonieni w konkursie Skrytykuj.pl docenili film za „wyborne studium postaci, estetykę i spójność artystyczną, świetny duet aktorski oraz mozaikę skrajnych emocji”.

Film nakręcony w 16 dni.

Akcja filmu Marcina Bortkiewicza toczy się w noc Walpurgi, 30 kwietnia 1969 roku, w szwajcarskiej operze, tuż po zakończeniu przedstawienia „Turandot” Giacomo Pucciniego. Gdy gasną światła, ze sceny schodzi wielka diva operowa, Nora Sedler (Małgorzata Zajączkowska). Pod drzwiami jej garderoby czeka na nią dwudziestokilkuletni, skromny dziennikarz, Robert (Phillipe Tłokiński), umówiony na wywiad z artystką. Impulsywna Nora, wielka i nieokiełznana niczym Maria Callas, wyrzuca go za drzwi, ale w końcu zgadza się na rozmowę. Od początku jednak prowadzi z nim misterną grę, nieustannie go przyciągając i odpychając. W powietrzu unosi się erotyczne napięcie. Robert, nie bez wewnętrznych oporów, wyraża na tę dziwną grę zgodę.