Centrum Kulturalno-Kongresowe Jordanki Sp. z o.o. w Toruniu serdecznie zaprasza 7 kwietnia o godz. 19:00 na Symfonię fantastyczną.

Urodzony w 1894 roku węgierski kompozytor Eugen Zador od najmłodszych lat wykazywał duże zainteresowanie muzyką, szczególnie grą na fortepianie. Już w wieku 16 lat rozpoczął studia w Wiedniu, gdzie rozpoczął także swoją przygodę z kompozycją, która trwała już do jego śmierci w 1977 r. Po 1938 roku i wydarzeniach związanych z sytuacją polityczną (Anschluss Austrii) wyemigrował do Stanów Zjednoczonych gdzie skomponował muzykę do wielu filmów. Csardas Rhapsody napisał w 1939 roku i była ona przejawem jego tęsknoty i nostalgii za krajem i związanym z nim folklorem. W kompozycji przywołuje on tematy cygańskich piosenek i tańców. Rapsodia pełna jest stale zmieniających się nastrojów, temp i rytmów, odnajdziemy też fragmenty improwizowane. Wszystko to w stylu późnoromantycznym inspirowanym Richardem Straussem.

Koncert fortepianowy c-moll KV 491 jest jednym z najbardziej dramatycznych. Dla podkreślenia tego nastroju Mozart stosuje tu najpełniejszy ze wszystkich swoich koncertów skład orkiestry ze względu na instrumenty dęte. Swoim charakterem ukazuje mroczniejszą stronę stylu kompozytorskiego W.A.Mozarta. Ciekawym jest fakt, że oryginalny zapis nie posiada adnotacji dotyczących tempa poszczególnych części co wskazywałoby albo na pośpiech w komponowaniu tego dzieła (jednocześnie powstawało Wesele Figara) albo sugeruje, że Mozart pozwalał tutaj na swego rodzaju improwizację. Koncertem zachwycali się potem Beethoven, inspirując się nim przy pisaniu swojego Koncertu fortepianowego nr 3 c –moll, a Brahms zachęcał do jego grania Klarę Schumann, pisząc jej nawet kadencję do pierwszej części.

Symfonia fantastyczna, pierwsza wielka kompozycja Hectora Berlioza, najpopularniejsza ze wszystkich, jakie napisał, stała się swoistą manifestacją jego założeń artystycznych, a zarazem pierwszą zdecydowanie autobiograficzną symfonią. Dzieło jest przykładem muzyki programowej, która opowiada historię artysty, który zatruwając się opium z powodu beznadziejnej, niespełnionej miłości, ujawnia swoją egzaltowaną naturę i romantyczną wyobraźnię. Symfonia fantastyczna jest pierwszym dziełem muzyki symfonicznej, które zawiera motyw przewodni. Berlioz nadał mu nazwę idée fixe. Pojawia się on we wszystkich częściach symfonii, jest zmieniany wariacyjnie. Symfonię wyróżnia także inna niż zwykle ilość części – w tym przypadku mamy ich aż pięć.

Eugen Indjic
Światowej klasy wirtuoz, laureat konkursu chopinowskiego z 1970. Mam żonę Francuzkę, paszport amerykański i francuski - śmieje się Indjic. Jego ojciec był Serbem, a matka Rosjanką. Mając 4 lata, wraz z matką wyemigrował do Springfild koło Bostonu. Muzyką zainteresował się przypadkowo pod wpływem wysłuchania płyty z nagraniem Impromptu cis-moll i Poloneza As-dur Chopina. Muzyczną edukację rozpoczął jako 8-latek. Dwa lata później grał dla telewizji NBC, a mając 13 lat po raz pierwszy wystąpił z Washington National Symphony Orchestra. O 16-letnim pianiście jeden z duńskich krytyków napisał: "Gra Chopina jak Polak, Debussy'ego jak Francuz i Prokofiewa jak rosyjski mistrz". Studiował fortepian u Witolda Małcużyńskiego oraz kompozycję u Nadii Boulanger i Leona Kirchnera. Jest absolwentem Juilliard School of Music w Nowym Jorku i Harvard University. Na swojej artystycznej drodze spotkał Leonarda Bernsteina, a także Artura Rubinsteina, który został doradcą i przyjacielem Indjica do końca swego życia. Twierdził, że Indjic to "światowej klasy pianista o rzadkiej muzykalności i artystycznej perfekcji". Przed wyjazdem na Konkurs Chopinowski do Warszawy przez kilka miesięcy pracował z Witoldem Małcużyńskim na Majorce i Konstantym Schmaelingiem w Paryżu. Jest laureatem trzech międzynarodowych konkursów pianistycznych: Warszawa – Konkurs Chopinowski, 1970; Leeds – 1972 i Tel Awiw – im. Artura Rubinsteina, 1974. Występował z wiodącymi orkiestrami Stanów Zjednoczonych, Europy i Bliskiego Wschodu pod batutą takich dyrygentów, jak: L. Bernstein, C. Dutoit, G. Solti, E. Leinsdorf, L. von Matacic, G. Sinopoli, V. Gergiev, etc. Jego dyskografia obejmuje m.in. dzieła Chopina, Débussy’ego, Schumanna, Prokofiewa, Beethovena i Saint-Saënsa. Pierwszego nagrania dokonał w wieku 12 lat na własnym fortepianie Rachmaninowa – były to Wariacje Diabellego Beethovena. W 2010 został artystą-rezydentem Praskiej Orkiestry Symfonicznej.

Bilety:
50 zł - normalny
40 zł - ulgowy

Do nabycia: bit.ly/2mAkT5s oraz kasa TOS

Koncert dostępny w ramach Abonamentu FORTE (kwiecień-czerwiec 2017) oraz PIANO A (kwiecień 2017)