𝐇𝐚𝐬𝐢𝐨𝐫. 𝐓𝐫𝐰𝐚ł𝐨𝐬́𝐜́ 𝐩𝐫𝐳𝐞𝐳̇𝐲𝐜𝐢𝐚
𝟏𝟒 𝐜𝐳𝐞𝐫𝐰𝐜𝐚 – 𝟖 𝐰𝐫𝐳𝐞𝐬́𝐧𝐢𝐚 𝟐𝟎𝟐𝟒 𝐫.
𝐁𝐢𝐛𝐥𝐢𝐨𝐭𝐞𝐤𝐚 𝐊𝐫𝐨́𝐥𝐞𝐰𝐬𝐤𝐚
(specjalne wejście na wystawę zlokalizowane na poziomie dziedzińca Pałacu Pod Blachą)

𝐊𝐥𝐚𝐬𝐲𝐤 𝐰𝐬𝐩𝐨́ł𝐜𝐳𝐞𝐬𝐧𝐨𝐬́𝐜𝐢. 𝐀𝐰𝐚𝐧𝐠𝐚𝐫𝐝𝐨𝐰𝐲, 𝐚𝐥𝐞 𝐧𝐢𝐞 𝐞𝐥𝐢𝐭𝐚𝐫𝐧𝐲. Podążający indywidualną drogą twórczą, ale niczym szaman czerpiący energię z pokładów wspólnotowego doświadczenia. 𝐁𝐮𝐝𝐳𝐚̨𝐜𝐲 𝐳𝐚𝐜𝐡𝐰𝐲𝐭, 𝐚𝐥𝐞 𝐢 𝐠𝐰𝐚ł𝐭𝐨𝐰𝐧𝐲 𝐬𝐩𝐫𝐳𝐞𝐜𝐢𝐰. Łączący przeciwstawne żywioły. Jego sztuka to wymowne świadectwo doświadczeń egzystencjalnych i poszukiwań twórczych XX wieku, ale także przekaz wciąż żywy, silnie rezonujący z aktualnymi tendencjami kulturowymi. Przekaz, którego ponadczasowość wynika nie z materialnej trwałości tworzywa, ale ze zdolności do wywierania nieprzemijającego wpływu na odbiorcę. 𝐙𝐚𝐩𝐫𝐚𝐬𝐳𝐚𝐦𝐲 𝐧𝐚 𝐰𝐲𝐬𝐭𝐚𝐰𝐞̨, 𝐤𝐭𝐨́𝐫𝐚 𝐧𝐢𝐤𝐨𝐠𝐨 𝐧𝐢𝐞 𝐩𝐨𝐳𝐨𝐬𝐭𝐚𝐰𝐢 𝐨𝐛𝐨𝐣𝐞̨𝐭𝐧𝐲𝐦. 
Na wystawie znajdują się 𝐧𝐚𝐣𝐳𝐧𝐚𝐤𝐨𝐦𝐢𝐭𝐬𝐳𝐞 𝐬𝐩𝐨𝐬́𝐫𝐨́𝐝 𝐨𝐛𝐞𝐜𝐧𝐢𝐞 𝐝𝐨𝐬𝐭𝐞̨𝐩𝐧𝐲𝐜𝐡 𝐝𝐳𝐢𝐞ł 𝐖ł𝐚𝐝𝐲𝐬ł𝐚𝐰𝐚 𝐇𝐚𝐬𝐢𝐨𝐫𝐚, wypożyczone z polskich muzeów i ze zbiorów prywatnych. 𝐙𝐚𝐫𝐨́𝐰𝐧𝐨 𝐩𝐨𝐝 𝐰𝐳𝐠𝐥𝐞̨𝐝𝐞𝐦 𝐟𝐨𝐫𝐦𝐲, 𝐣𝐚𝐤 𝐢 𝐭𝐫𝐞𝐬́𝐜𝐢 𝐮𝐤𝐚𝐳𝐚𝐧𝐞 𝐳𝐨𝐬𝐭𝐚ł𝐨 𝐦𝐨𝐳̇𝐥𝐢𝐰𝐢𝐞 𝐬𝐳𝐞𝐫𝐨𝐤𝐢𝐞 𝐬𝐩𝐞𝐤𝐭𝐫𝐮𝐦 𝐩𝐨𝐬𝐳𝐮𝐤𝐢𝐰𝐚𝐧́ 𝐭𝐰𝐨́𝐫𝐜𝐳𝐲𝐜𝐡 𝐚𝐫𝐭𝐲𝐬𝐭𝐲.

𝐏𝐨𝐤𝐨𝐥𝐞𝐧𝐢𝐨𝐰𝐞 𝐭𝐫𝐚𝐮𝐦𝐲 (𝐰𝐨𝐣𝐞𝐧𝐧𝐞 𝐢 𝐧𝐢𝐞 𝐭𝐲𝐥𝐤𝐨), 𝐦𝐞𝐜𝐡𝐚𝐧𝐢𝐳𝐦𝐲 𝐬𝐩𝐨ł𝐞𝐜𝐳𝐧𝐞𝐣 𝐨𝐩𝐫𝐞𝐬𝐣𝐢, 𝐫𝐞𝐥𝐚𝐜𝐣𝐞 𝐩𝐨𝐦𝐢𝐞̨𝐝𝐳𝐲 𝐜𝐳ł𝐨𝐰𝐢𝐞𝐤𝐢𝐞𝐦 𝐢 𝐩𝐫𝐳𝐲𝐫𝐨𝐝𝐚̨, 𝐣𝐞𝐝𝐧𝐨𝐬𝐭𝐤𝐚̨ 𝐚 𝐳𝐛𝐢𝐨𝐫𝐨𝐰𝐨𝐬́𝐜𝐢𝐚̨, 𝐬𝐚𝐜𝐫𝐮𝐦 𝐢 𝐩𝐫𝐨𝐟𝐚𝐧𝐮𝐦, 𝐭𝐲𝐦, 𝐜𝐨 𝐮𝐧𝐢𝐰𝐞𝐫𝐬𝐚𝐥𝐧𝐞 𝐢 𝐭𝐫𝐰𝐚ł𝐞, 𝐚 𝐭𝐲𝐦, 𝐜𝐨 𝐥𝐨𝐤𝐚𝐥𝐧𝐞 𝐢 𝐩𝐫𝐳𝐞𝐦𝐢𝐣𝐚𝐣𝐚̨𝐜𝐞 – wszystkie te wątki znajdują odzwierciedlenie w doborze prac, tworząc fascynujący i głęboki dyskurs nad kondycją ludzką, pełen odwołań do najważniejszych tekstów kultury. Asamblaże, sztandary, rzeźby betonowe odlewane w ziemi – każda z tych charakterystycznych dla artysty form ekspresji ma swoją reprezentację.
Obszary zainteresowań twórczych Hasiora często pokrywają się z tematami, które dziś znajdują się w głównym nurcie dyskursu filozoficznego, społecznego i politycznego, takimi jak 𝐞𝐤𝐨𝐥𝐨𝐠𝐢𝐚 (𝐩𝐫𝐨́𝐛𝐚 𝐩𝐫𝐳𝐞𝐤𝐫𝐨𝐜𝐳𝐞𝐧𝐢𝐚 𝐩𝐞𝐫𝐬𝐩𝐞𝐤𝐭𝐲𝐰𝐲 𝐚𝐧𝐭𝐫𝐨𝐩𝐨𝐜𝐞𝐧𝐭𝐫𝐲𝐜𝐳𝐧𝐞𝐣) 𝐜𝐳𝐲 𝐥𝐮𝐝𝐨𝐰𝐞 𝐤𝐨𝐫𝐳𝐞𝐧𝐢𝐞 𝐰𝐬𝐩𝐨́𝐥𝐧𝐨𝐭𝐲 𝐩𝐨𝐥𝐬𝐤𝐢𝐞𝐣.

𝐖ł𝐚𝐝𝐲𝐬ł𝐚𝐰 𝐇𝐚𝐬𝐢𝐨𝐫 𝐭𝐨 𝐚𝐫𝐭𝐲𝐬𝐭𝐚 𝐩𝐨𝐬ł𝐮𝐠𝐮𝐣𝐚̨𝐜𝐲 𝐬𝐢𝐞̨ 𝐰ł𝐚𝐬𝐧𝐲𝐦 𝐣𝐞̨𝐳𝐲𝐤𝐢𝐞𝐦 𝐰 𝐬𝐳𝐭𝐮𝐜𝐞.. Dokonując nieoczywistych, ale przemyślanych zestawień obiektów materialnych, gotowych lub nieznacznie przetworzonych, nadaje im wtórne znaczenia i wplata w nadrzędne konstelacje semantyczne. Znaczącym jest nie tylko sam przedmiot, ale i jego kształt, barwa oraz wszystkie cechy materii, z której jest stworzony. 𝐆𝐞𝐬𝐭 𝐚𝐫𝐭𝐲𝐬𝐭𝐲 𝐮𝐦𝐨𝐳̇𝐥𝐢𝐰𝐢𝐚 𝐦𝐢𝐠𝐫𝐚𝐜𝐣𝐞̨ 𝐳𝐧𝐚𝐜𝐳𝐞𝐧́ 𝐢 𝐨𝐝𝐰𝐚𝐳̇𝐧𝐞 𝐩𝐫𝐳𝐞𝐰𝐚𝐫𝐭𝐨𝐬́𝐜𝐢𝐨𝐰𝐚𝐧𝐢𝐚: istotnym staje się pozornie nieistotne, wartościowym bezwartościowe, wiecznym tymczasowe, eksponowanym niewidoczne, obcym swojskie etc.

Gdy Hasior tworzy formę rzeźbiarską od początku, istotną rolę pozwala odegrać pierwiastkowi przypadkowości, a uzyskany efekt dla niego samego bywa zaskoczeniem i odkryciem. Mimo rozmachu swych przedsięwzięć, artysta nie pretenduje do statusu demiurga sprawującego pełną kontrolę nad procesem twórczym. Szuka dialogu z odbiorcami, pozwala uobecnić się czynnikowi naturalnemu, np. w postaci żywiołu. Wymiar etyczny takiej postawy współbrzmi ze współczesną wrażliwością, dlatego

𝐖ł𝐚𝐝𝐲𝐬ł𝐚𝐰 𝐇𝐚𝐬𝐢𝐨𝐫 𝐛𝐞𝐳 𝐰𝐚̨𝐭𝐩𝐢𝐞𝐧𝐢𝐚 𝐳𝐚𝐥𝐢𝐜𝐳𝐚 𝐬𝐢𝐞̨ 𝐝𝐨 𝐚𝐫𝐭𝐲𝐬𝐭𝐨́𝐰, 𝐤𝐭𝐨́𝐫𝐲𝐜𝐡 𝐰𝐚𝐫𝐭𝐨 𝐨𝐝𝐤𝐫𝐲𝐜́ 𝐧𝐚 𝐧𝐨𝐰𝐨. Z pewnością nie po raz ostatni.

𝐖𝐲𝐬𝐭𝐚𝐰𝐚 𝐳𝐨𝐫𝐠𝐚𝐧𝐢𝐳𝐨𝐰𝐚𝐧𝐚 𝐣𝐞𝐬𝐭 𝐰 𝐫𝐚𝐦𝐚𝐜𝐡 𝐨𝐛𝐜𝐡𝐨𝐝𝐨́𝐰 𝐣𝐮𝐛𝐢𝐥𝐞𝐮𝐬𝐳𝐮 𝟓𝟎-𝐥𝐞𝐜𝐢𝐚 𝐨𝐝𝐛𝐮𝐝𝐨𝐰𝐲 𝐙𝐚𝐦𝐤𝐮 𝐊𝐫𝐨́𝐥𝐞𝐰𝐬𝐤𝐢𝐞𝐠𝐨 𝐰 𝐖𝐚𝐫𝐬𝐳𝐚𝐰𝐢𝐞 𝐢 𝐬𝐲𝐦𝐛𝐨𝐥𝐢𝐜𝐳𝐧𝐢𝐞 𝐧𝐚𝐰𝐢𝐚̨𝐳𝐮𝐣𝐞 𝐝𝐨 𝐰𝐲𝐬𝐭𝐚𝐰𝐲 𝐝𝐳𝐢𝐞ł 𝐖ł𝐚𝐝𝐲𝐬ł𝐚𝐰𝐚 𝐇𝐚𝐬𝐢𝐨𝐫𝐚, 𝐤𝐭𝐨́𝐫𝐚 𝟓𝟎 𝐥𝐚𝐭 𝐭𝐞𝐦𝐮 𝐦𝐢𝐚ł𝐚 𝐦𝐢𝐞𝐣𝐬𝐜𝐞 𝐰 𝐦𝐮𝐫𝐚𝐜𝐡 𝐙𝐚𝐦𝐤𝐮 𝐳𝐧𝐚𝐣𝐝𝐮𝐣𝐚̨𝐜𝐞𝐠𝐨 𝐬𝐢𝐞̨ 𝐰𝐨́𝐰𝐜𝐳𝐚𝐬 𝐣𝐞𝐬𝐳𝐜𝐳𝐞 𝐰 𝐬𝐭𝐚𝐧𝐢𝐞 𝐬𝐮𝐫𝐨𝐰𝐲𝐦.