Teatr Na Woli im. Tadeusza Łomnickiego gorąco zaprasza 10 lipca o godz. 19:00 na tropikalny spektakl "Amazonia" w reżyserii Agnieszki Glińskiej. Jeśli marzysz o odbyciu niezapomnianej podróży, przepłynięciu niezmierzonej wód morskich przestrzeni i dostaniu się do tetnącej żarem Amazonii...przybywaj 10 lipca do Teatru na Woli!

Michał Walczak o "Amazonii":
Niektóre sztuki teatralne szybko odrywają się od wyobraźni autora, żyją własnym życiem, dzikim, oderwanym od bieżących trendów i prognoz. Mają własne kaprysy. Same wybierają czas i miejsce w którym pokażą się widowni i poddadzą ocenie. Myślę, że „Amazonia” jest taką sztuką. Może dlatego, że szukała swojej drogi na scenę dłużej od innych moich tekstów. Albo dlatego, że premiera w Teatrze im. Tadeusza Łomnickiego to jej powrót na Wolę - pisana na zamówienie poprzedniej dyrekcji czekała kilka lat, aż Tadeusz Słobodzianek da jej szansę na drugie życie. Czekała na swoich aktorów i na pewno czekała, aż wyreżyseruje ją Agnieszka Glińska.

Kolejne wersje tekstu, skreślenia, dopisane sceny powstawały dzięki inspiracji którą czerpałem z aktorów, ich stylu, energii, atmosfery prób. Pozwolenie by „Amazonia” żyła równie intensywnie jak jej aktorzy, stworzyło fascynującą symbiozę życia z teatrem. Współżycie fantazji z rzeczywistością stało się ważnym tematem w akcji sztuki. Bohaterowie - młodzi artyści -wchodząc w „dorosłą” rzeczywistość, marząc o Wielkiej Sztuce, wolności, miłości, spotykają się z rozczarowaniami, frustracją, niejasnym oporem. Próbują znaleźć przyczyny kryzysu, bezbarwności i apatii, która im zagraża. Rynek ich nie docenia? Polski kapitalizm jest niesprawiedliwym systemem? Show biznesem rządzą koterie i znajomości? A może przyczyna jest głębsza? Może Polska jest krajem pozbawionym rozmachu? Ze złym klimatem? Kapryśną pogodą? Może wszystkiemu winne są skoki ciśnienia i wystarczy przenieść się do ciepłych krajów, gdzie będziemy prawdziwsi, bardziej witalni, pogodniejsi, radośni? Może wystarczy przenieść Polskę do Amazonii?

Wspaniałą przygodą było poddanie się temu nieokiełznanemu życiu „Amazonii” i jej bohaterów. Podczas jej pisania przeżywałem dylematy podobne do dylematów bohaterów sztuki, szarpiących się między fantazjami o wielkiej sztuce, a prozą życia, rachunkami a pokusą pracy w serialu, czyli wszystkim czego doświadcza większość absolwentów szkół teatralnych kilka lat po ukończeniu studiów. Moje lęki stały się ich obsesjami, ich słabości, żenady stały się moimi. Polubiłem w nich też walkę o radość życia, mimo przeciwności i kryzysów. W „Amazonii” najbardziej lubię właśnie tę wolę walki o ciekawsze, pełniejsze życie. Apetyt na dzikość.

Inną sprawą jest, czy jesteśmy gotowi na czerpanie z życia, czy nie wisi nad nami niejasne poczucie winy za to że żyjemy. Zewnętrznie jesteśmy wolni, mamy wielkie mozliwości, a jednak czekamy żeby COŚ dało sygnał do startu. Czy umiemy sami sobie dać ten sygnał, czy potrzebujemy nauczyć się radości życia i wyrozumiałości dla ludzkich słabości od kultury włoskiej czy czeskiej? A może powinniśmy sięgnąć po inspirację poza Europę, może powinniśmy stać się jak Indianie amazońscy? Jak oni czerpać radość z naszej szarej egzystencji?

W teatrze można sprawdzać każde, najbardziej idiotyczne idee, badać co wynika z ich zderzania. Czy prawdziwa jest tylko ta Polska umartwiona, cierpiąca, żałobna, wiecznie oglądająca się wstecz, czy przypadkiem nie nadszedł czas na inną Polskę, Polskę amazońską. Kolorową. Egzotyczną. Tropikalną. Polska zmysłowa i dzika – wspaniała, niebezpieczna utopia. Co szkodzi czasem pofantazjować? Niektóre sztuki długo czekają na premierę, podobnie jak niektóre fantazje szukają swojej drogi do urzeczywistnienia. I w końcu je znajdują. Albo pozostają tylko fantazjami.

źródło: Teatr Na Woli

10 lipca 2012 (wtorek) godz. 19:00

Teatr Na Woli im. Tadeusza Łomnickiego, ul. Kasprzaka 22 (mapa)

Bilety: 40 - 60 zł