Tom "Gałązka rozmarynu" – w przekładzie trzech tłumaczy: Engelkinga, Szuby i Sławka – ukazuje różne wymiary amerykańskiego modernizmu oraz wielogłosowość dzieła samej Amy Lowell, jednej z najwybitniejszych osób w gronie imagistów. To właśnie ona, choć długo odsuwana od kanonu, nadała poezji ogromną siłę. Związała zachwyt codziennością z ryzykiem intymności. Pisała o miłości między kobietami w epoce, która zakazywała słowa „lesbijka“. Oddawała zapach ogrodu, światło księżyca, ułamek gestu – i czyniła z nich literaturę. Kolejna pozycja w serii „This Is Not America“ prezentuje głos „innej Ameryki“ – queerowej, odważnej i niejednoznacznej. Dowodzi, że poezja to nie dogmat, lecz żywa lekcja ruchu i różnorodności.