Sądząc po zdjęciu na okładce to Werewolf 77 zabiorą nas w podróż do dyskotek z lat 80. na zabawę w rytmie starego Kombi. Dopiero cyferki „77” i logo U.K. Subs na koszulce jednego z muzyków świadczą o tym, że Werwolf 77 to jednak punk rockowa kapela. Mimo tego, klimat lat 80. jest tu wszechobecny.

Muzycznymi idolami warszawskich punków są legendarni w pewnych kręgach, trójmiejscy ekscentrycy z Po Prostu. Werwolf 77 to podobny muzyczny klimat, podobna niedbałość wokalna i teksty z przymrużeniem oka, jednak daleko warszawiakom do absurdalnych tekstów Szczepana. Na „Szybko, tanio i ładnie” mamy dowcip podany wprost, bez lingwistycznych wygibasów znanych z Po Prostu. Wokalista grupy śpiewa za to o życiu, piciu, teściowej i Międzyzdrojach.

Pod względem muzycznym słychać, że Werwolf 77 do czołówki polskich punk rockowych muzyków nie należą i miejscami łoją dość topornego, aczkolwiek zawsze melodyjnego punk rocka. Pierwsze wrażenie było niezbyt przyjemne, ale jak się człowiek wczuje w klimat zespołu i posłucha dłużej to jest całkiem przyzwoicie. Brzmienie i realizacja studyjna także nie powala, ale kto słuchał za młodu szumiących punkowych kaset czy nagrań z koncertów, ten nie powinien zbytnio narzekać. Co ciekawe, jest to już drugi krążek w dyskografii grupy, więc jakiś muzyczny progres na pewno nastąpił.

„Szybko, tanio i ładnie” ma swoje słabe strony, ale ma też nieco jaśniejszych momentów. Werwolf 77 to zespół raczej dla punkowych ortodoksów, zwłaszcza tych, którzy wciąż jedną nogą tkwią w latach 80. i początku lat 90. ubiegłego wieku, kiedy tego typu granie przeżywało swój rozkwit.

Werwolf 77 „Szybko, tanio i ładnie”
Bad Look Records, lipiec 2012