(NIE)UKONKRETNIENIE. Nie będę oryginalny. Dzieła Marcina Podolca intrygują mnie pod niemal każdym względem. Pilnie śledzę każdy ruch 21-letniego grafika. Okazji jest coraz więcej, bo po rewelacyjnym Czasem (do scenariusza Grzegorza Janusza z 2011 r.), o którym będzie jeszcze szansa wielokrotnie pisać przy okazji filmu na jego podstawie, Marcin Podolec przypomniał się również podczas Międzynarodowego Festiwalu Komiksu i Gier w Łodzi. (Współ)tworzona przez niego, wraz z Robertem Popieleckim, świetna historia Pretekst zdobyła drugą nagrodę (w konkursie na krótką formę) i utrwalona została w katalogu wystawy konkursowej. Autor skrupulatnie prowadzi też bloga (kolec.ownlog.pl) gdzie młodego artystę podglądać można przy pracy. Można się też przekonać, że rysownik (a od teraz i scenarzysta) skupia się przede wszystkim na pracy twórczej, która zdaje się być jego największą pasją.

Ten długi wstęp nie może jednak przesłonić faktycznego powodu powstania tego tekstu – wydania albumu Wszystko zajęte, za który Marcin Podolec odpowiada już zarówno od strony grafiki, jak i scenariusza. Komiks swoją premierą miał właśnie na tegorocznym MFKiG, liczy sobie 112 stron i jest utrzymaną w stonowanych kolorach opowieścią o mrocznych stronach (ludzkiego) życia. Wszystko zajęte przedstawia losy bohatera prowadzącego sklep z odzieżą żałobną. Otoczony jest on najbliższymi, z którymi utrzymuje, mówiąc oględnie, nie najlepsze relacje. Brat prowadzi przyległy do sklepu zakład pogrzebowy i w życiu głównego bohatera jest raczej statystą. Siostra to przede wszystkim współlokatorka w mieszkaniu, w którym atmosfera gęstnieje z dnia na dzień. Chwile zapomnienia bohater odnajduje jedynie w ramionach kobiety, której również daleko do szczęścia – głównie przez wzgląd na źródło swojego utrzymania.

Takt i bieg wydarzeń w albumie Wszystko zajęte wyznacza jednak śmierć i to ona gra tu wybitną rolę drugoplanową. To w konsekwencji jej pojawienia się w melancholijnym mieście funeralny interes braci Fiedorczuków ostatecznie się rozkręca i kieruje ich życie na nowe tory. To jej żniwo wstrząsa głównym bohaterem, który nieopatrznie zajrzał do zakładu brata, to wreszcie jej „ambasadorem” jest najbardziej intrygująca/tajemnicza postać całego tomu – dama w kapeluszu. Jeśli do śmierci przynależy drugi plan to trzeci dominują fantazje, w które wkracza bohater (bodaj najlepszym jej obrazem jest grafika z okładki). Targanym żądzami i niepokojami postaciom doskonale odpowiada grafika – utrzymana w zgaszonych barwach (w albumie dominują: zieleń, czerwień, czerń). Świetnie oddane są również ich emocje i uczucia jednoznacznie wyrysowane na pokazanych w pełnych zbliżeniach twarzach.

Trudno Wszystko zajęte podsumować jednym zdaniem oraz uchwycić interpretacyjnym ogólnikiem. I dla niektórych może to być wada tego komiksu. Sensy albumu Marcina Podolca wymykają się ujednoliceniom. Jest to dzieło tyle wieloznaczne co konkretne, tyle abstrakcyjne co realistyczne. Scenariusz, z założenia rozmyty oraz niekonkretny, otwiera wiele dróg czytania tego komiksu i próżno oczekiwać dookreśleń. Niejednoznaczny pozostaje nawet tytuł. Fraza „Wszystko zajęte” wypowiedziana przez towarzyszkę głównego bohatera rozmywa się tak, jak jego (alkoholowe? introspektywne?) rausze. Z mojego punktu widzenia niekonkretność jest jedną z podstawowych zalet tego albumu i to dzięki niej możemy codzienne perypetie „zwyczajnych” lokatorów zderzać z dziwacznymi okazami spotykanymi w ZOO a istoty żywe z martwymi. Na styku tych dwóch światów (realnego/żywego i fikcyjnego/nieżywego) – jakkolwiek dziwnie by to nie brzmiało – autor czuje się chyba najlepiej.

Wszystko zajęte
Scenariusz i rysunki: Marcin Podolec
Wydawca i wydanie: Kultura Gniewu, październik 2012