Zakazany owoc smakuje najlepiej. To, co kryje w sobie niebezpieczną enigmatyczność i podsyca niepokój, równocześnie jest groźne, ale i podniecające. Te słowa doskonale odzwierciedlają obraz, który zrodził się w umyśle Matta Rossa. "28 pokoi hotelowych" w reżyserii Matta Rossa ukazuje problem namiętności, która stanowi wyzwanie dla racjonalności. Dramat ucieka od otwartej oceny i krytyki cudzołóstwa, skupiając się raczej na kwestii zmysłowego zniewolenia i ludzkiej słabości. Przyglądamy się aktom wolnej woli zdrajców. Zaglądamy wścibskim okiem do alkowy niewiernych... Miłosne igraszki, żadnych deklaracji i zobowiazań, ekscytujący, słodki smak grzechu - to dewiza przygodnych kochanków...

Zwiastuna filmu "28 pokoi hotelowych" nie zobaczycie w telewizji, gdyż największe stacje telewizyjne w Polsce nie zgodziły się na jego emisję ze względu na odważne sceny erotyczne. W sieci zahuczało gniewnie o demoralizacji społeczeństwa i promocji niewierności. "Sodoma i Gomora", "rekomendowanie niezobowiązującego seksu z nieznajomymi", "pochwalanie moralnego upadku" - z takimi opiniami spotkał się film "28 pokoi hotelowych". Czy słusznie? O co tyle szumu? Matt Ross postanowił podzielić się z widzami swoją frywolną, niepokorną wizją. Zastanawia się nad tym, co nas kręci w seksie z nieznajomym. Opowiada bezpruderyjnie o miłosnych uniesieniach, w których teoretycznie nie liczy się ani miłość, ani nawet przyjaźń. Dlaczego seks bez zobowiązań jest taki pociągający? Co jest złego w seksie bez uczuć?

Film "28 pokoi hotelowych" stanowi próbę jak najpełniejszego opisania skomplikowanych relacji pomiędzy mężczyzną a kobietą. Kamera bezwstydnie podąża za dwójką ludzi, którzy nie zastanawiają się nad konsekwencjami swoich czynów, lecz rzucają się w wir niepohamowanej żądzy. Główny bohater, grany przez Chrisa Messinę jest amerykańskim pisarzem, który święci swój triumf, właśnie opublikował swoją pierwszą książkę i odniósł sukces. Główna bohaterka - mężatka, grana przez Marin Ireland jest analityczką w jednym z wielkich amerykańskich koncernów. Świetnie zarabia i wydaje się, że świat stoi przed nią otworem. Oboje spotykają się w pokoju hotelowym i łączą ich szalone, namiętne i grzeszne noce. A zaczęło się od niewinnego spotkania w hotelowej restauracji. To miał być pierwszy i ostatni raz. Być może wyznając filozofię wolności seksualnej zbudowali hipotezę głoszącą, że romans na boku rewitalizuje związek dwojga ludzi. Oboje szczerze przyznają, że kochają swoich stałych partnerów, kontynuując podwójne, zakłamane życie i biorąc udział w cynicznej grze.

Człowiek, który zdradza to ten, któremu najwidoczniej czegoś brakuje, może poczucia własnej wartości? W związku z tym eksperymentuje i ciagle szuka potwierdzenia swojej wartości u innych. Chce być zauważony. Seks głównych bohaterów jest spazmem zniewalającej rozkoszy, która prowadzi na sam szczyt błogiego pragnienia. Nie pojawia się tu nawet nuta wulgarności, czy perwersji, lecz mimo wszystko obraz Matta Rossa nie napawa optymizmem. Poznanie jadu zakazanej namiętności przez głównych bohaterów nie przynosi klarownego rozwiązania...

Zdrada jest rzeczywistością powszechną, od zarania dziejów funkcjonującą w każdym społeczeństwie. Jest niestety wszechobecna. Pozbawia zdrajców bezgranicznego zaufania, spokoju o jutro, poczucia stabilności i poczucia bezpieczeństwa. Odbiera wolność i przestrzeń. Pozostawia po sobie ulotną satysfakcję seksualną i emocjonalną pustkę. W przypadku dramatu Matta Rossa zdrada, to symboliczne dwadzieścia osiem łóżek hotelowych. Oczekiwałam czegoś więcej...

Paradoksalnie spodziewałam się dramatycznej opowieści, zgrabnego, spójnego portretu psychologicznego zagubionych w świecie erotycznych uniesień kochanków i nadejściu kary. Debiutanckie dzieło filmowe akcentuje istotny fakt: ludzie, którzy nie wybierają walki, decydują się na podwójne życie, by udawać kogoś, kim nigdy nie będą. Nielojalność sytuuje niewiernych w otchłani mnożących się kłamstw. Nikt nie jest wygrany...

Monika Wojda