Co zrobić, żeby czas nie przeciekał przez palce? Zacznij go doceniać!

„Nikt nie trafia z rowerem od razu na idealną ścieżkę. Lepiej jest dążyć do tego, by każdego dnia robić lepiej jedną rzecz. Zamiast lamentować nad wszystkim, co nie działa, uświadom sobie ten jeden mały krok. Często to właśnie on stanie się we wspomnieniach rzeczywistością tego dnia”.

Jak wiele pamięta się chwil sprzed tygodnia? Jak często myśli się o dniu, który miał miejsce dokładnie trzydzieści dni temu? A gdyby tak prowadzić zapis swoich czynności każdego dnia? Pomysł wydaje się poroniony, jednak autorka poczytnej pozycji pt. „Miej zawsze czas. Jak zrobić więcej będąc mniej zajętym” z powodzeniem stosuje tę technikę od wielu lat.

Laura Vanderkam obrazuje na swoim przykładzie, że życie nie musi być pasmem nieszczęść. Jednocześnie zwraca uwagę na to, że 15 lat pracy w jednej firmie daje się zamknąć w zapisie kilku godzin życia. Powtarzające się zadania nie zmieniają się przez ten czas. Autorka, pisarka i mówczyni zachęca do tego, by skupiać się na rzeczach, które faktycznie coś znaczą.

Bilansując rzeczy wykonywane w ciągu dnia, może się okazać, że w grafiku zmieści się jeszcze sporo miejsca na czynności odkładane na później. Wystarczy tylko ułożyć zadania od tych najważniejszych dla siebie, zamiast od tych, które nie sprawiają radości. W ten sposób można rozwijać swoje pasje, pomimo że na początku tej drogi człowiek boryka się z mnóstwem przeszkód. Największą z nich bywa blokada wewnętrzna. Trzeba wyjść poza szablon dobrze znanego schematu, który nie był idealny, ale się sprawdzał. To często trudne i niekomfortowe.

Po co te zapiski z życia i jeszcze tak skrupulatnie prowadzone?

Gdy ma się naprawdę mało czasu, np. wychowując dzieci i jednocześnie pracując, nie wydaje się to tak bezsensowne. Nawet kilka zdań na temat jednej czynności może poszerzyć perspektywę, gdy spogląda się na tę notkę za kilka dni. Dojdzie się do wniosku, że fatalny dzień w rzeczywistości miał wiele pozytywnych momentów.

„Gdzieś w środku gonitwy myśli wyłoniłam się spomiędzy drzew na polanę z przepływającą tuż obok mnie rzeką. Mój umysł gwałtownie wyhamował. Wciągałam w nozdrza zapach polnych kwiatów i cały ten majestat wolno płynącej wody. Przez chwilę nie myślałam o niczym poza wiatrem na twarzy, ciepłem słońca na ramionach i śpiewem ptaków nad głową. Pięknie, pięknie — czułam, jak to słowo błąka się po umyśle”.

Będąc przyzwyczajonym do bycia zajętym…

Kiedy pojawia się luka w kalendarzu, panika dochodzi do głosu. Wraz z nią pytanie „Czym tę lukę wypełnić?” A gdyby tak od czasu do czasu dać myślom po prostu płynąć, nie robiąc w takiej chwili… niczego? Czy to marnowanie potencjału chwili, ponieważ można by ją spieniężyć? Oddając się rozmyślaniom, wcale nie traci się cennych momentów. Dochodzi się nieraz do zaskakujących wniosków albo myśli się w sposób kreatywny. Umysł podpowie na przykład o ważnym szczególe w życiu swoim lub najbliższych. O czymś, co się pomija w ciągłej gonitwie, kiedy najważniejsze jest to, by dopiąć wszystko „na ostatni guzik”.

Laura Vanderkam porusza kwestię pozostawania „poza zegarem”. Czy to w ogóle możliwe w dzisiejszym zabieganym świecie? Tak, ale żeby osiągnąć ten stan, trzeba… dopracować harmonogram. Brzmi jak paradoks, ale wykonując wszystkie te czynności, nie tracąc czasu na przeglądanie skrzynki pocztowej w czasie pracy, można zaoszczędzić wiele cennych minut. Podobnie, jeśli w pierwszej kolejności poświęci się uwagę zajęciom wymagającym większego skupienia. Czasem wystarczy wykorzystać najlepsze godziny swojej produktywności na realizację zadań, które zwykle zajmują więcej czasu. Gdy nie „spycha się” ich na koniec dnia, udaje się je wykonać w krótszym czasie. Można być nieraz pozytywnie zaskoczonym, jak szybko udaje się dopełnić znaczące obowiązki.

„Nagłe uczucie wolności jest w stanie wyprzeć wszystko inne, przynajmniej na moment. Wszystkie chwile mijają, niektóre jednak wymykają się temu niezmordowanemu tykaniu. Musimy je tylko uchwycić, a z czasem nauczymy się dostrzegać ich coraz więcej”.

Świadomość, że na dany moment nie ma żadnych zobowiązań, wyzwala poczucie wolności. Szczególnie gdy nie pamięta się kolejnych zapisków w zawodowym grafiku. W przeciwnym razie odpoczynek wcale nie będzie odpoczynkiem; umysł jest ciągle w pracy, pomimo że minęło wiele godzin od wyjścia z biura.

Nadchodzi już ta upragniona chwila nicnierobienia? Dlaczego by nie wypełnić jej zajęciami, na które brakuje czasu? Usuwanie e-maili ze skrzynki albo porządkowanie całego domu… Umysł nie zarejestruje takiego odpoczynku jak czasu przeznaczonego faktycznie tylko dla siebie. To po prostu inna forma pracy, jaka towarzyszy na co dzień.

Życie może być bardziej wartościowe, wypełnione chwilami, które się pamięta i wspomina po latach. Pozostając świadomym i skupionym na konkretnej czynności, nie może to być aż takie trudne.

Jak wybrać się na spacer do parku, kiedy o tej porze w telewizji leci ulubiony serial?

Zmiana w życiu zaczyna się zwykle od małych kroków. Niewiele się straci na ogół, gdy nie obejrzy się kolejnego odcinka. Zwłaszcza jeśli przekieruje się uwagę na czynność, jaką chciało się spróbować zrobić od lat. Poświęcić swój czas na rozwijanie pasji, poznawanie ludzi, czytanie wciągających książek, czy na dowolną inną aktywność, mającą znaczenie. Wszystko jest możliwe i w zasięgu ręki… Przeliczając przybliżony czas życia na godziny, które pozostały, dochodzi się do niepokojącego wniosku. Żadna chwila już się nie powtórzy, a im więcej mija dni, tym czas na Ziemi każdego z nas coraz bardziej się kurczy.

„Naucz nas liczyć dni nasze, abyśmy osiągnęli mądrość serca”
Biblia Tysiąclecia

Ile nam zostało teoretycznie? Jak to wyliczyć? Weźmy pod uwagę swoje lata, w których jesteśmy,  a następnie dane statystyczne i przewidywany wiek, do jakiego można dożyć. Jeśli będziemy dbać o siebie, dożycie do tego pułapu jest możliwe. Następnie trzeba przeliczyć ten wiek na miesiące, miesiące na tygodnie, tygodnie na dni, dni na godziny, a godziny na minuty… Z tego trzeba odliczyć czas poświęcany codziennie na pracę i na sen. Ile zostaje? To ta liczba godzin, którymi można dysponować, pamiętając o tym, że wplatają się w nią jeszcze obowiązki… Nie jest tego tak dużo, jak mogłoby się wydawać, więc lepiej poświęcić swój czas na coś znaczącego. Na coś, co faktycznie ma dla kogoś znaczenie.