Akcja Absolutnej Amnezji dzieje się w Gdańsku pod koniec lat 80 XX wieku, jej główną bohaterką jest dojrzewająca Marianna, dziecko niezwykłe, noszące w sobie ciemną tajemnicę. Marianna pisze pamiętnik, swojego apodyktycznego ojca nazywa w nim Sekretarzem, matkę Niepokalaną, natomiast sam dom bunkrem.

Dziewczynka buntuje się przeciwko przyjętym wzorom postępowania i zachowania, przeciwko tyranii ojca, rolom narzuconym przez płeć, przeciwko szkole, która systemowo niszczy indywidualność i opiera się na założeniach systemu totalitarnego.

Marianna buntuje się przeciwko procesowi społecznego i kulturowego kształtowania jednostki, przyłącza się do chłopięcej bandy, jest uczestniczką buntu szkolnego, który rozgrywa się na tle strajku w Stoczni Gdańskiej, autorka ukazuje jednocześnie w jaki sposób dochodzi do kolizji pomiędzy sferą prywatną a publiczną.

Kilkunastoletnia dziewczynka skazana jest na niepowodzenie, nie ma oparcia w matce – Niepokalanej, która wtopiła się w rolę ofiary i tę samą rolę proponuje przyjąć córce, terroryzowana przez ojca oraz przez system szkolny. Marianna dla otoczenia, wobec opinii społecznej poniesie porażkę, podobnie jak Prządka i polonistka Lisiak zostanie wtrącona (lub sama się na nie zdecyduje?) w szaleństwo .

Tytułowa „absolutna amnezja” to całkowite wymazanie z swojej pamięci własnego „JA”, amnezja to pierwszy stopień do przyzwolenia na społeczne i kulturowe ukształtowanie jednostki. Mariannę przed ową amnezją uratować może jedynie tworzony przez nią pamiętnik.

Filipiak analizuje kondycję polskiej kobiety, Prządka, która kilkakrotnie próbowała odebrać sobie życie stwierdza, że :„ umieram po to, żeby żyć, oraz na znak protestu przeciwko życiu, które nie jest moje, szeptała na chwilę przed zaśnięciem”. Polonistka Lisiak przygotowała akademię z okazji Dnia Kobiet, bohaterką owej akademii jest dupa Małgorzata: „ Dupa Małgorzata spotyka się ze swoją przyjaciółką, dupą Katarzyną. Dupa Małgorzata postanawia uniknąć nijakiego losu dupy, pozwalając nazywać się ukochaną narzeczoną. Doskonale wie, co ją czeka – po okresie narzeczeństwa, stanie się na nowo zwykłą dupą, chociaż ze znakiem przynależności (…) Jak się już dupą urodziło, dupą się umrze, ale nie ma większego nieszczęścia, niż dupa bez znaku przynależności”. Dupa Matka tłumaczy dupie Małgorzacie, że: „ jak się jest dupą, to nie można mówić wprost nawet części tego co się myśli. Najlepiej w ogóle nie mówić tego co się myśli, lecz jakieś inne rzeczy, jakich ludzie oczekują od zwykłej dupy”. Kobiecie niedane jest zaistnieć w pełni, jedynie krótki okres dzieciństwa to czas egzystencji pierwotnego „JA”, później następuje „absolutna amnezja”…

Czytając Absolutną Amnezję byłam zafascynowana ilością bodźców, które nam ta książka dostarcza. Niemożność skupienia się na jednym wątku oraz konstrukcja fabuły wymagają od nas dużej uważności. W powieści Filipiak brak linearności, brak ciągłości wydarzeń. Dzięki polifoniczności poznajemy kilka światów – świat Marianny, świat nauczycielki Lisiak, świat Prządki , również tok narracyjny jest rozbity poprze włączenie „Wypisów z Dramatów Greckich”.

Absolutna Amnezja to fantastyczna baśń grozy, powiesc intrygująca, wymagająca od czytelnika wzmożonej uwagi i wysiłku intelektualnego.

Autor: Izabela Filipiak
Tytuł: Absolutna Amnezja
Wydawca: Tchu- Dom Wydawniczy tCHu (2006)
Oprawa: miękka
ISBN:83-89782-14-6