17 października, nakładem Wydawnictwa W.A.B., ukazała się nowa książka Wojciecha Kuczoka Poza światłem. Odsłania ona nowe oblicze pisarza, który tym razem odkrywa najmroczniejsze jaskinie.

Poza światłem to szczere wyznania podróżnika skazanego na wieczną wędrówkę. Wojciech Kuczok przemierzył świat nie tylko wzdłuż i wszerz, lecz także… z góry na dół. Nie tylko wspiął się na dach Europy, lecz także zszedł głęboko pod powierzchnię Ziemi. Penetrując najbardziej niedostępne jaskinie, odkrył kilka z nich.

W swojej najnowszej książce Kuczok – grotołaz zdaje sprawę z licznych wypraw, niejednokrotnie odbiega przy tym od prostej relacji i anegdoty. Przeplata opowieść dygresjami na temat współczesnego podróżowania, momentami zadumy nad cudem natury czy antropologiczną refleksją o czasie, pamięci i pozostawaniu w ruchu. Wciąż wkracza przy tym na szlaki literackie: rekonstruuje kulturową mapę Europy i wkomponowuje w swoją opowieść aluzje, cytaty lub kryptocytaty. Odwiedziny kolejnych miejsc i muzeów są dla pisarza bodźcem do przemyśleń nad sztuką i architekturą, do sporządzania notatek z lektur, wystaw, galerii. Ostateczny wymiar tytułowej włóczęgi ma związek z własną artystyczną drogą autora, bo Poza światłem to nie tylko dziennik podróży, ale także świadectwo zmagań z pisarskim rzemiosłem, z twórczą mocą i niemocą.

Tyle razy zamęczano mnie pytaniem o to, ile jest autobiografizmu w moich fikcjach. Choć raz chciałem móc szczerze odpowiedzieć: Tak, to ja. W wypisach z dzienników podróżnych i raptularzy włóczęgowskich przyłapuję się na gorących uczynkach. Ta książka opowiada o tym, co robię, kiedy nie mogę się skupić na pisaniu książek. Wszystkie postacie i wydarzenia pojawiające się na jej kartach są prawdziwe.(Wojciech Kuczok)