Już 3 października premiera albumu Tomasza Andersena „Wbrew Wskazówkom". Specjalnie dla tej płyty reaktywowana zostaje jedna ze starszych wytwórni hiphopowych - Blend Records.

To właśnie Blend ponad dekadę temu, wbrew rap-środowisku odkrył i promował nieznanych wykonawców tworzących na obrzeżach popularnych wówczas nurtów hip-hopu. Grammatik- min. dzięki wysmakowanej muzyce Noona stał się później czołowym przedstawicielem sceny. Don GURALesko- obecnie jeden z najbardziej rozpoznawanych i charakterystycznych raperów.

Blend Records idąc w poprzek przyzwyczajeń odbiorców zarażał nowym i otwierał oczy na szeroką skalę hip-hopowych możliwości promując min. G-funk freaków ze Sfondu Sqnksa, anarchizujący dadaizm Poemy Faktu, artyzm rzemieślnika słowa - Sinego, czarny humor i absurd Afro Kolektywu, czy też anglojęzyczny rap wrocławian z kultowego F.F.O.D. gdzie za muzykę odpowiedzialny był Whitehouse- autorzy sukcesów serii „Kodex”.

Wytwórnia ta ma za sobą również sukcesy typowo sprzedażowe: płyty zespołów: Fenomen, KASTA Skład, znalazły duże grono odbiorców, dając szeroką rozpoznawalność artystom.

Tym razem Blend Records przygotował zabójczą mieszankę swoich głównych właściwości. Wbrew środowisku, co więcej - wbrew wskazówkom wyda w pierwszych dniach października płytę pozornie łatwą, przystępną i rozrywkową a jednocześnie ciężką, osadzoną w scenerii amatorskiego horroru scence fiction i wielowymiarową. Wejdźcie w krainę czarów a przekonacie się jak daleko sięga królicza nora.

Jarosz, Roszja, Tomasz Andersen – pseudonimów ma kilka, ale pomylić go z kimkolwiek nie sposób. Urodził się w 1975 r. we Wrocławiu. Podobnie jak T?mon, Cichy ( Skalpel), Kasta, czy Magiera ( Whitehouse) wywodzi się z pierwszego zaangażowanego w hip-hop pokolenia tego miasta – generacji na tyle kreatywnej, że nie pozwoliła się zaszufladkować w jednym gatunku.

Jako 20-latek udzielał się w grającym na żywo zespole Ogród Alicji. Tam nabrał swobody cechującej raczej wokalistów, niż raperów. W latach 1997-2000 Roszja skoncentrował się na tworzeniu demówki „Dusza Podziemia”. „To płyta, która jako pierwsza pokazała, że z polskim hip-hopem można zrobić coś naprawdę ciekawego - bez napięć, swobodnie, naturalnie, ale na bardzo wysokim poziomie, także muzycznym. Gdyby we właściwym czasie trafiła do właściwych ludzi, dziś byłaby wymieniania wśród klasyków” – ocenia Tymon Smektała, ikona rapowego dziennikarstwa, współautor pierwszego rodzimego leksykonu hip-hopowego. „Dusza Podziemia” ze swoimi dubowymi przestrzeniami i trip-hopowym sznytem , „dźwiękiem chłodnym jak piwnice Wrocławia” niewątpliwie wyprzedzała swój czas. Była esencją jaroszowego stylu. Funk, jazz czy rap o strukturze opowiadań stał się zwiastunem przyszłego repertuaru dyplomowanego filozofa słowa.

W 2002 r. twórca połączył siły z producentem i didżejem Lu wydając (w Blend Records) jako Sfond Sqnksa album „Obawa Przed Potem”. „Schowani w piwnicy przed oczami i docinkami / do późnych godzin za konsolą z adapterami / wycinaliśmy próbki, żeby złożyć na nowo / hip hop, który będzie brzmiał klubowo” - informował Roszja w singlowym „Tyle Spraff”. Wspólny wysiłek gospodarzy, gościnnie udzielających się raperów, didżejów, wokalistek, gitarzysty i basisty oraz twórców wideoklipów (dwie nominacje do Yacha) zaowocował kosmicznie rozbujaną, nonszalancko niezdyscyplinowaną tekstowo całością w duchu jam session. Zdaniem Druha Sławka, legendarnego didżeja radiowego, pioniera na polu promowania czarnej nuty w Polsce – doskonałą zarówno muzycznie jak i graficznie, nawiązującą do west-coastowej konwencji p-funkowej gdzieś z pogranicza George’a Clintona, Digital Underground, debiutów Dr. Dre i Snoopa. Co więcej, Sławek na tyle ceni sobie Sfond, że po blisko dekadzie postanowił wydać go na winylu własnym nakładem. (We wrześniu tego roku ukazuje się nakładem DSR podwójny album: Sfond Sqnksa zremasterowany i wzbogacony o nowe nagrania na winylu!!).

Tymczasem Roszja i Lu na kolejną płytę kazali czekać aż sześć lat. Poszatkowane, zadymione „Przez ścianę” nie ma nic z luzu i radości poprzednika. Autorzy - już nie „zjednoczone dzieci funku”, a raczej „blues bradery na adaptery” - swingiem, jazzem, samplami z archiwum polskiego beatu i niedopowiedzianą liryką podsumowali niełatwy dla siebie czas. Wydali niezależnie dzieło wymagające, acz zdaniem recenzentów satysfakcjonujące.

Jarosz pokazał się jeszcze w gościnnych występach. U Świntucha świntuszył, w wypadku Polaroid Android łączył antysystemowość z staroszkolnym minimalizmem, na płycie Afro Kolektywu – oko ciętego reportażysty z sentymentem lokalnego patrioty, zaś na składance „Poeci” doprawił Gałczyńskiego dodatkową ironią i surrealizmem.

- Dla mnie to nie był rap, ale ciekawa interpretacja tekstu w całości przypominająca słuchowisko z nieźle pokręconego radia – awangarda w stosunku do tego co na albumie zrobili inni. – tak udział artysty wspomina Bodek Pezda, producent wykonawczy „Poetów”, na których oprócz Tomasza Andersena znalazł się m.in. Fokus, O.S.T.R., Łona, Sokół czy L.U.C. Afro Jax, lider Afro Kolektywu, dostrzegł z kolei komercyjny potencjał Wrocławiaka. - Roszja jest prawdopodobnie najlepszym melodykiem wśród polskich raperów, w swoim podśpiewywaniu idzie dalej niż inni, nie tracąc przy tym przebojowości. Robi wszystko, żeby nie zostać popularnym, choć powinien zostać i to bardzo.

Być może status Andersena zmieni płyta „Wbrew Wskazówkom” – dobra fabuła SF w świeżym, przystępnym opakowaniu.

Fragmenty materiał do odsłuchu:

http://www.youtube.com/user/roszja1
http://soundcloud.com/tomaszandersen
http://www.myspace.com/tomasz_andersen/music
http://pl-pl.facebook.com/TomaszAndersenWbrewWskazowkom