Teatr Barakah w Krakowie zaprasza na Przegląd kina gruzińskiego już od 13 lutego o godzinie 19.30.

13 lutego – Osiołek Magdany / Magdanas Łurdzija (1955). Koniec XIX wieku. W niewielkiej gruzińskiej wiosce mieszka wdowa Magdana z dwojgiem dzieci. Utrzymuje się ze sprzedaży wyrabianego sera i jogurtu, które to wyroby sprzedaje na targu w pobliskim miasteczku. Pewnego dnia dzieci znajdują na drodze wpół umarłego osiołka porzuconego przez właściciela – bogatego węglarza. Z pomocą matki przywracają zwierzę do życia. Los zdaje się uśmiechać do Magdany. Kiedy osiołek odzyskuje siły, przejmuje trudy transportu, znacznie ułatwiając życie całej rodzinie. Niestety zgłasza się właściciel osiołka i, chociaż cała wioska świadczy przeciwko niemu, w sądzie wygrywa sprawę i zabiera osiołka. Abuładze to liryk, umiejący za parawanem codzienności dostrzec wielką poezję a jednocześnie pokazać ją bez deklaracji. W swoich filmach często porusza temat wierności, odpowiedzialności i solidarności ludzkiej. Film nawiązuje do ówczesnego nurtu europejskiego neorealizmu i otrzymał na Festiwalu w Cannes (1956) nagrodę dla najlepszego krótkometrażowego filmu fabularnego.

20 lutego – Drzewo pragnień /Natvnis khe (1976). Poetyckie dzieło Tengiza Abuładze. Film osnuty na 22 autobiograficznych nowelach gruzińskiego poety Gieorgija Leonidze. Wszystkie historie dzieją się w tym samym miejscu i czasie, na początku XX wieku w gruzińskiej wiosce. Każda opowieść ma innych bohaterów, łączy je jednak przewijająca się przez wszystkie epizody historia niemożliwej miłości pięknej Marty. Utkane z fascynujących kadrów wydarzenia prowokują pytania najwyższego kalibru: o sens istnienia, o życie i śmierć, o zło i dobro.

27 lutego – Pokuta /Monanieba (1984). Po śmierci Warłama Arawidzego, byłego mera pewnego miasta, jego zwłoki zostają kilkakrotnie wykopane z grobu. Keti Barateli, sprawczyni czynu, zostaje aresztowana i w sądzie wyjaśnia swoje motywy. W przeszłości Warłam prześladował i doprowadził do śmierci wielu ludzi, w tym jej rodziców. Keti broni swojego prawa do zemsty i poprzysięga wykopywanie zwłok, dopóki nie zostaną one legalnie pozbawione prawa do spoczywania w ziemi. Utwór ukończony w 1984 roku zadziwił widzów odwagą i przypominał, że istnieje bezmiar zła w historii państwa sowieckiego. Abuładze stworzył uniwersalny portret dyktatora. Film otrzymał 3 nagrody na Festiwalu w Cannes (1987) i 3 nominacje (m.in. do Złotego Globu i Złotej Palmy).