Film biograficzny o Waris Dirie, top modelce pochodzącej z Somalii na podstawie książki o tym samym tytule, trafi pewnie najbardziej do kobiet. Bo to opowieść o tym, jak trudno jest być kobietą, zwłaszcza w krajach, których obyczaje nakazują kobiety karać za sam fakt bycia nimi. Być kobietą znaczy być istotą nieczystą, którą należy pozbawić „złych” elementów, tych, które definiują ją jako kobietę. Film wzrusza i wywołuje bezsilny bunt i oburzenie. Właśnie tak jak powinien.

Historia zaczyna się niewinnie. Poznajemy Waris, młodą Somalijkę, walczącą o przetrwanie na ulicach Londynu. Jako emigrantka znacznie różniąca się wyglądem od tubylców, nie ma łatwo. Z pomocą przychodzi dość niespodziewanie młoda ekspedientka marząca skrycie o karierze tancerki (jak zwykle wspaniała Sally Hawkins). Kobiety wkrótce zaczyna łączyć prawdziwa przyjaźń. Sceny z Londynu przeplatane są retrospekcją z czasów dzieciństwa Waris w Somalii. Odkrywamy jak wyglądało jej życie w tym pięknym, choć wciąż zacofanym kraju. Jeszcze jako dziecko miała zostać wydana za mąż za starca, stając się jego czwartą żoną. Nie godząc się na ten okropny los, Waris ucieka z domu, mierząc się z przeciwnościami: pustynią, głodem, pragnieniem, kilometrami przebytymi boso po kamieniach, a w końcu okrucieństwem napotkanych ludzi, którzy niekoniecznie mają wobec niej czyste intencje. Wkrótce potem dziewczyna z pomocą krewnych ucieka znów, tym razem przed wojną, która właśnie wybuchła w Somalii, do Londynu. Zanim jednak zostanie zauważona i stanie się światowej sławy top modelką, będzie musiała zmierzyć się z kolejnymi przeszkodami. Monotonia pracy w charakterze sprzątaczki, brak pieniędzy na czynsz czy bariera językowa to jednak nic w porównaniu do konieczności stawienia czoła koszmarowi, który spotkał ją w dzieciństwie gdy miała zaledwie 3 latka, i który przesladuje ją przez całe życie...

Brzmi jak banalna opowieść o Kopciuszku, który po latach bycia pomiataną przez okrutny los, spotyka księcia z bajki i dostaje przepustkę do prawdziwej bajki. Kto jednak zna historię Waris Dirie, oficjalnej ambasadorki ONZ zajmującej się sprawami obrzezania kobiet w krajach afrykańskich, wie, że ta opowieść to coś więcej. Film nie koncentruje się zresztą na karierze modelki tyle co na wewnętrznych przeżyciach bohaterki. Wraz z nią przeżywamy ból zadany jej niesprawiedliwie w dzieciństwie; ból, który przeżywa przez resztę życia. Scena obrzezania maleńkiej ślicznotki na końcu filmu nie potrzebuje pokazywać szczegółów, aby wywołać u widza oburzenie, strach i bezsilną złość na widok bólu zadawanemu dziecku. W dodatku zadawanemu kobietom przez inne kobiety żyjące w pełnym przekonaniu, że to jedyne możliwe wyjście. Że ich kobiecość jest pomyłką. Jest zła i nieczysta. Jak długo jeszcze będziemy żyć w wygodnym przekonaniu, że problem nie istnieje?

Na szczęście dzięki Waris Dirie prawdę poznał cały świat. A dzięki ekranizacji być może przesłanie trafi do większej ilości osób, także tych, którzy po książki z zasady nie sięgają. Polecam tym, którzy nie boją się trudnych tematów.