Holy motors" Leosa Caraxa to dzieło zaprzeczające logice, które nie opiera się na racjonalnej konstrukcji znaczeń, układających konwencjonalną historię. Awangardowe, niejednoznaczne dziwadło, które zdobyło laury zachwytu krytyków filmowych z Los Angeles stanowi jedynie abstrakcyjne doznanie same w sobie. Surrealistyczne obrazy, które z chwili na chwilę dostarczają widzom potężnej porcji niedorzeczności, akcentują wyraziście frywolność artystyczną, bunt przeciwko powszechności i utartym schematom... Nonsens goni nonsens, rozbudzając reakcję szoku, lecz też niosąc prawdę o nas samych...

W co wierzyć? Co jest realne? To pytania, które rodzą się w nas podczas seansu. Carax manifestując wolność i groteskową wszechpotęgę irracjonalizmu deformuje estetyczny smak, przekraczając zuchwale granice sensu. Obszar działania reżysera umotywowany jest zapewne przez wewnętrzne przekonanie głoszące niezależność od jakichkolwiek wytycznych.

Głównego bohatera kolażowego dzieła filmowego "Holy motors" poznajemy jako człowieka, który nieustannie projektuje nową tożsamość. Oscar zwinnie zmienia maski, raz jest aktorem od motion capture, zabójcą, ekscentrycznym wariatem, troskliwym ojcem czy też żebraczką. Jaskrawy obraz to wrota do świata, gdzie indywidualna jednostka zrezygnowała z walki o zachowanie tożsamości. Nacisk epoki symulakrów powoduje, że ciężar jaźni stał się zby wielki i człowiek zaczął skłaniać się ku przyjęciu koncepcji bycia bezosobowym. Wirtualny, surrealistyczny wymiar nowej rzeczywistości stworzony przez Caraxa uchwycił umaszynowienie ludzi w nowej rzeczywistości. Oscar obwożony limuzyną przez Celine przeżywa szereg nieautentycznych wcieleń. Priorytet jednostki stracił na wartości. Żywoty Oscara nie są ze sobą powiązane, to typowe modele wirtualizacji korespondujące ze skrajnie różnymi gatunkami filmowymi: kinem akcji, dramatem rodzinnym, horrorem czy musicalem.

Reżyser ujawnia w unikalny sposób indywidualną, prześmiewczą, artystyczną wizję wolności w sztuce filmowej. To sztuka, która ma na celu szokowanie widza, wyrwanie go z monotonii życia i uświadomienie, że wyobraźnia twórcy jest nieograniczona, to ujście drzemiącej, skrywanej energii i potencjałów twórczych. Specyficzny, sarkastyczny humor również ujawnia się w najmniej oczekiwanym momencie. Kiedy przenosimy się na cmentarz zauważamy, że każdy nagrobek jest zaproszeniem na stronę internetową nieboszczyka, co ukazuje, że nasza egzystencjalna wędrówka przypomina iluzję.

Produkcja Leosa Caraxa reprezentuje postmodernistyczne kino, a także przedstawia emblematy dzisiejszej rzeczywistości, gdy w wirtualnym wymiarze wcielamy się w kilka postaci równocześnie. W każdej chwili możemy grać kogoś innego w tym specyficznym teatrze życia. Sieć daje nam niezwykłą szansę zakładania różnych masek i tworzenia sobie nowej samoświadomości siebie. Wirtualna fikcja daje nam niebywałą szansę na zabawę ze swoją tożsamością.

Reżyser wykorzystał w swojej surrealistycznej kreacji efekt mapy termicznej, brak wyraźnej puenty oraz elementy grafiki komputerowej. Artystyczna wizja naszpikowana jest chaosem, nadmiarem udziwnień i symboliką.

"Holy motors" to szósty film Leona Caraxa, który został najlepiej oceniony. Odrażająca niedorzeczność z pewnością akcentuje oryginalność i niebanalność, lecz budzi niesmak, śmieszy nierealnością i irytuje. Dla zwolenniczki racjonalnego przekazu taka forma wywołała stan konsternacji, lecz dla koneserów gatunku z pewnością będzie to prawdziwa perełka.

gatunek: Dramat surrealistyczny

produkcja: Francja, Niemcy

premiera: 11 stycznia 2013 (Polska) 23 maja 2012 (świat)

Autorka: Monika Wojda