Macie ochotę na wieczór w Teatrze okraszony dużą dawką humoru? To ten spektakl jest właśnie dla Was. Zapraszam na „Posprzątane” do Teatru Współczesnego w Warszawie.

Osobiście, jeśli chodzi o kino to nie lubię komedii. Ani tych polskich, ani zagranicznych. Najczęściej są one na dość niskim poziomie. Te polskie zwykle okraszone są wulgaryzmami i seksistowskimi tekstami z głupkowatymi postaciami na ekranie. Dlatego do kina na komedie praktycznie nie chodzę, ale do teatru bardzo chętnie! Paradoksalne jest to, że polskie komedie filmowe są tandetne, natomiast polskie komedie w teatrze wprost przeciwnie. W czym leży problem?

„Posprzątane” w reżyserii Bożeny Suchockiej to niezwykle ciepła i ujmująca historia. Dotyczy ona czterech kobiet. Lane (Agnieszka Pilaszewska) jest pragmatyczną kobietą sukcesu. Jej życiem jest praca w świetnym szpitalu, dodatkowe dyżury i poprawne małżeństwo, o które już niezbyt dba, bo przecież jest udane. Agnieszka Pilaszewska stworzyła taką kreację, która wzbudza w nas dwa skrajne zachowania: odstrasza od siebie jako kobiety, ale jednocześnie buduje wokół siebie zaufanie jako lekarz specjalista i powoduje, że z chęcią byśmy do niej poszli. Jej profesjonalizm jest posunięty do granic możliwości, aż nienaturalny. W związku z tym, że nie ma czasu na zajmowanie się domem zatrudnia sprzątaczkę Brazylijkę Matilde (Agnieszka Suchora). Matilde należy do rodziny komików, którzy wymyślali tak śmieszne dowcipy, że człowiek mógł umrzeć ze śmiechu. Osierocona Matlide nie znosi jednak sprzątać tak bardzo, że doprowadza ją to do depresji. Na szczęście jest w zasięgu ręki kobieta, która sprzątać uwielbia - siostra Lane, Virginia (Marta Lipińska), która jest osobą bardzo prostoduszną, dobrą, miłą, trochę dziecinną, czyli całkowitym przeciwieństwem Lane…

Cały spektakl przeplata się nie tylko z humorem słownym, ale także sytuacyjnym. Czasem wręcz kuriozalnym, kiedy to podczas drugiego aktu bohaterowie spotykają się na herbacie w mieszkaniu Lane i jej męża, aby przedyskutować kwestie jej rozwodu i ślubu z kochanką męża. Żeby sytuacja była jeszcze bardziej paradoksalna mąż zjawia się oczywiście ze swoją kochanką, która jest tak sympatyczna i niewinna, że nie można jej nie lubić. A zdradzona żona doprowadzona na skraj wytrzymałości nie potrafi jej nienawidzić, gdyż kobieta jest śmiertelnie chora… Dla mnie najbardziej komiczną postacią w przedstawieniu jest Charles, czyli mąż Lane. W tej roli znakomity Leon Charewicz. Już od pierwszego momentu, gdy widzimy go na scenie zastanawiamy się jak to możliwe, że Lane wybrała sobie za partnera na całe życie takie tzw. „ciepłe kluchy”. Niby poważny Pan lekarz, ale zachowuje się jak małolat i podlotek, dziecinny do granic możliwości. Przerastają go trudy różnych sytuacji, a gdy postanawia się związać ze swoją kochanką, a jej stan zdrowia się pogarsza zamiast być z nią w ciężkich momentach wyjeżdża…na Alaskę w celu poszukiwania magicznego drzewa, które pomoże kochance w chorobie. Charles to swoisty Piotruś Pan, który nie dorósł do roli męża.

Finalnie reżyserka Bożena Suchocka pokazuje portret kobiet, które potrafią zmagać się z wszelkimi trudnościami i przeciwnościami losu. To właśnie one opiekują się sobą nawzajem i odnajdują siłę do dalszego działania, w momentach, kiedy mężczyźni są całkowicie odrealnieni. Czy polecam? Zdecydowanie tak! „Posprzątane” dosłownie pozamiatały wszystkie banalne komedie i nie mają sobie równych.

Napisała: Joanna Sieg (joanna.sieg@irka.com.pl)