Anton Pawłowicz Czechow swoje jednoaktówki zaczął wydawać w latach 80. XIX wieku. Wśród nich znalazły się oczywiście: „O zgubnym wpływie palenia tytoniu”, „Oświadczyny”, „Łabędzie śpiew” czy też „Niedźwiedź”. Z kolei prawie półtora wieku później Eugeniusz Korin postanowił pochylić się nad nimi i przenieść na deski teatralne. W warszawskim Teatrze 6. piętro stara się udowodnić widzom, że uniwersalność i ponadczasowość dzieł Czechowa potrafi zainteresować także widza współczesnego.

Spektakl „Czechow żartuje!” jest oparty na pomyśle połączenia w jeden wieczór teatralny wszystkich jednoaktówek Antoniego Czechowa. Podczas prawie 3 godzinnej podróży przez świat wyobraźni i poczucia humoru Czechowa przed naszymi oczami wręcz paraduje barwny korowód kilkunastu pełnokrwistych, kipiących życiem i namiętnościami postaci, granych przez trójkę znakomitych aktorów: Annę Dereszowską, Andrzeja Grabowskiego i Wojciecha Malajkata.

Podczas, gdy pochód idzie dalej ja chciałabym zatrzymać się przy naszych odtwórcach i poświęcić im chwilę uwagi. Są po prostu: znakomici! Genialni! Absolutnie perfekcyjna i soczyście wyrazista Anna Dereszowska, przed którą chylę czoła. Do tej pory miałam okazję oglądać ją na szklanym ekranie w przelukrowanych serialach, gdzie grywała mniej lub bardziej rozgarnięte słodkie przyjaciółki. Tutaj pokazała cały wachlarz swojego aktorstwa. Dereszowska niezwykle łatwo wciela się w kolejne role, niemalże żonglując swoimi umiejętnościami. Raz jest niewinnie bezradna, krucha niczym delikatny kwiat, by za chwile stać się kobietą twardo stąpającą po ziemi, a zaraz potem fikuśną i figlarną zalotką. Brawo, brawo i jeszcze raz brawo.

Równie duże – i przede wszystkim POZYTYWNE – wrażenie zrobił na mnie Wojciech Malajkat. Według mojej opinii jego aktorstwo w tym spektaklu jest na równie wysokim poziomie, co Anny Dereszowskiej. Niemalże z minuty na minutę musi wcielać się w inną postać, kreować innego bohatera. Jest tak perfekcyjny, że widz w pewnym momencie ma wrażenie, iż każdą z postaci gra ktoś inny, a nie jedna i ta sama osoba. Gratulacje.

Natomiast, jeśli chodzi o Andrzeja Grabowskiego według mnie odstaje od reszty. Nie mogłam oderwać się od myśli, że widzę na scenie Ferdka Kiepskiego (brakowało tylko puszki z Mocnym Fullem). Niestety. W odrażeniu od Dereszowskiej i Malajkata jego postaci dla mnie były praktycznie identyczne, schematyczne. Może to być krzywdzące dla tak wielkiego aktora, jakim jest Andrzej Grabowski, ale jeśli będzie grał nadal role nierozgarniętego głupka to niestety łatka Ferdka Kiepskiego na zawsze do niego przylgnie. A szkoda.

Nie mniej cały spektakl jest świetny! Nikt, bowiem nie potrafił opisać wszystkich wariantów związków mężczyzny i kobiety – w tym: flirtu, miłości, przyjaźni, zakochania, namiętności, niezrozumienia i wzajemnych rozczarowań – z takim ciepłem, humorem i taką psychologiczną precyzją jak Antoni Czechow. A reżyser Eugeniusz Korin potrafił doskonale przenieść ten świat na deski teatralne. Mimo tego, że sztuka jest bardzo długa to nie ma momentu, w którym widz będzie ziewał albo, co gorsza nudził się. Absolutnie nie. Całość jest smacznie skomponowana, publiczność może doświadczać niezwykłych smaków: w pewnych momentach pikantnych, by za chwilę poznać te gorzkie, a na zakończenie zostać połechtanym słodkim deserem. Palce lizać!

Jeśli chcecie sami się o tym wszystkim przekonać to nie czekajcie tylko pędźcie do Teatru 6. piętro, bo tam cały czas „Czechow żartuje!” i czeka na Was.

Napisała: Joanna Sieg