Czy można jednocześnie być u siebie i czuć się obcym? Zdecydowanie można. O zniesieniu bariery granic państwowych i o poszukiwaniu swojego punktu na ziemi przeczytacie w książce pt. „Rosjanin to ten, który kocha brzozy”.

Kim jestem? Z kim i z czym się utożsamiam? Te pytania zadaje sobie większość młodych ludzi. Żyjemy w świecie, który niejako zmusza nas do przemieszczania się, a tym samym zmieniania otoczenia. Wiele rodaków opuszcza swoje rodzinne miejscowości, aby wyjechać do innej miasta, a nawet kraju w poszukiwaniu innego, lepszego życia. Bardzo często zdarza się tak, że opuszczając miejsce, gdzie się urodziliśmy i wychowaliśmy, po prostu o nim zapominamy. Zatracamy własną tożsamość i coraz trudniej jest nam znaleźć odpowiedź na pytanie: kim jestem? Właśnie ten temat poruszyła Olga Grjasnowa w swojej książce pt. „Rosjanin to ten, który kocha brzozy”.

Główną bohaterką powieści jest Masza – młoda, potrafiąca postawić na swoim i walcząca o własne ideały do końca. Dziewczyna wychowała się w Azerbejdżanie w rodzinie o korzeniach żydowskich. Po wybuchu wojny o Górski Karabach wraz z rodzicami opuściła to miejsce, by osiedlić się w Niemczech. Wydawałoby się, że tam znajdzie swój punkt na ziemi, jednak poważna choroba, a w konsekwencji śmierć chłopaka spowodowały, że kobieta postanowiła szukać swojego miejsca dalej. Ucieczka do Izraela ma być wyjściem idealnym. Czy tak się stanie? Odpowiedzi poszukajcie sami!

„Rosjanin to ten, który kocha brzozy” to opowieść o tym jak można wszędzie czuć się jak u siebie, jednocześnie będąc obcym. Znajomość języków nie wystarczy, bowiem zawsze pojawiają się problemy w zrozumieniu drugiego człowieka, wychowanego w zupełnie innym środowisku. Książka ta opisuje rzeczywistość z jaką współcześnie muszą się zmagać młodzi ludzie. Autorka idealnie trafia w sedno problemu. Jego przybliżenie jest rzeczą bardzo ważną. Przede wszystkim ze wzglądu na to, aby pokazać tym osobom, że nie są jedyni, a ich troskinie są odosobnione. Myślę, że czytelnicy, podobnie jak ja, zaczną utożsamiać się z główną bohaterką. Bez wątpienia pomoże w tym jej kreacja. Dziewczyny tej nie da się nie polubić, a jej problemy są naprawdę bliskie.

Autentyczna i nie oderwana od rzeczywistości – tak w skrócie określiłabym powieść Olgi Grjasnowej. Napisana z wyczuciem, bez zbędnego patosu, ale i bez przesadzonego komizmu. Wyczucie i umiejętność balansowania pomiędzy tragedią, a komedią to cechy zasługujące na wyróżnienie. Historia pokolenia, które tak naprawdę jest obywatelem całego świata, została przedstawiona w sposób bardzo dokładny. Nie ma dla nich granic, ale nie ma też jednego miejsca, które jednoznacznie mogliby określić swoim domem. Zdecydowanie polecam tę książkę, bowiem opowiada o problemach bliskich nam wszystkim. Myślę, że powieść ta zachęci do refleksji na temat własnego punktu na ziemi. Zwróćmy uwagę na potrzebę pielęgnowania lokalnej historii i tradycji, jak również zapoznawania się z tą nową. Trudno jest żyć w miejscu, o którym nic nie wiemy.

Joanna Ulanowicz
(joanna.ulanowicz@irka.com.pl)

Olga Grjasnowa, Rosjanin to ten, który kocha brzozy, Wydawnictwo Czarne 2015